[68.1] Όταν ήρθαν εδώ σ᾽ αυτόν ο Νέαρχος με τους άντρες του, ευχαριστημένος ο Αλέξανδρος με αυτά που άκουσε σχετικά με το ταξίδι τους, ξεσηκώθηκε και ο ίδιος, πλέοντας στην αρχή μέσω του Ευφράτη με μεγάλη προετοιμασία, στη συνέχεια φτάνοντας στην περιοχή της Αραβίας και της Λιβύης, να μπει μέσα από τις Ηράκλειες στήλες στην εσωτερική (: Μεσόγειο) θάλασσα. [68.2] Γι᾽ αυτό άρχισε στη Θάψακο τη ναυπήγηση κάθε λογής σκαφών και τη συγκέντρωση ναυτών και κυβερνητών από παντού. [68.3] Αλλά η εκστρατεία προς το εσωτερικό της Ασίας, που αποδείχτηκε πολύ δύσκολη, το τραύμα του στους Μαλλούς και η μεγάλη φθορά του στρατού, που αναφέρθηκε, παρέσυρε τους υπηκόους του, καθώς δεν πίστευαν πια στη σωτηρία του, σε αποστασίες. Παράλληλα, δημιούργησαν στους στρατηγούς και στους σατράπες την τάση για πολλές αδικίες, πλεονεξία και αλαζονική συμπεριφορά, και γενικά ξέσπασε σάλος για όλα και τάση για ανατροπές. [68.4] Ακόμη και η Ολυμπιάς και η Κλεοπάτρα στασίασαν εναντίον του Αντίπατρου και διαμοίρασαν την εξουσία, παίρνοντας η πρώτη την Ήπειρο, η δεύτερη τη Μακεδονία. [68.5] Όταν ο Αλέξανδρος έμαθε αυτό, είπε ότι η μητέρα του είχε σκεφτεί πιο έξυπνα· γιατί οι Μακεδόνες δεν θα ανεχθούν να κυβερνιόνται από γυναίκα. [68.6] Γι᾽ αυτό έστειλε ξανά τον Νέαρχο στη θάλασσα, καθώς είχε αποφασίσει να γεμίσει όλη την παραλιακή ζώνη με εχθρούς· κατεβαίνοντας και ο ίδιος στα παράλια, τιμωρούσε τους κακούς στρατηγούς. [68.7] Έναν μάλιστα από τους γιους του Αβουλίτη, τον Οξυάρτη, τον σκότωσε ο ίδιος, διαπερνώντας τον με τη σάρισα. Και επειδή ο Αβουλίτης δεν είχε προετοιμάσει τίποτε από αυτά που όφειλε να συγκεντρώσει, αλλά του έφερε μόνο τρεις χιλιάδες τάλαντα σε νομίσματα, πρόσταξε να ρίξουν τα χρήματα τροφή για τα άλογα. Καθώς όμως αυτά δεν τα άγγιζαν, είπε: «Ποιό λοιπόν το όφελος για μας από την προετοιμασία σου;» και τον φυλάκισε.
[69.1] Στην Περσία μοίρασε αρχικά το καθιερωμένο νόμισμα στις γυναίκες, που συνήθιζαν οι βασιλείς, κάθε φορά που έρχονταν στην Περσία, να δίνουν σε καθεμιά ένα χρυσό νόμισμα. [69.2] Και λένε ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ορισμένοι βασιλείς δεν πήγαιναν συχνά στην Περσία· ο Ώχος μάλιστα δεν πήγε ούτε μια φορά, αποξενώνοντας τον εαυτό του από την πατρίδα του λόγω φιλαργυρίας. [69.3] Στη συνέχεια, όταν βρήκε τον τάφο του Κύρου συλημένο, σκότωσε τον δράστη, μολονότι από την Πέλλα και καθόλου ασήμαντος, ονόματι Πουλομάχος. [69.4] Όταν διάβασε την επιγραφή, διέταξε να τη χαράξουν από κάτω με ελληνικά γράμματα· και ήταν η εξής: «άνθρωπε, όποιος και αν είσαι και από όπου έχεις έρθει· ξέρω ότι θα ερχόσουν· εγώ είμαι ο Κύρος, που απόχτησα την εξουσία χάρη των Περσών. Μη με ζηλέψεις λοιπόν για τούτο το λίγο χώμα που σκεπάζει το σώμα μου». [69.5] Αυτά λοιπόν συγκίνησαν πάρα πολύ τον Αλέξανδρο, καθώς αναλογίστηκε την αβεβαιότητα και τη μεταβολή των καταστάσεων. [69.6] Εδώ ο Καλανός είχε ενοχλήσεις στην κοιλιά του για λίγο καιρό και ζήτησε να του ανάψουν φωτιά, όπου τον έφεραν με άλογο. Αφού προσευχήθηκε και έκανε σπονδές για τον εαυτό του κόβοντας τρίχες από τα μαλλιά του, καθώς ανέβαινε στην πυρά, χαιρετούσε τους παρόντες Μακεδόνες και τους καλούσε να διασκεδάσουν εκείνη την ημέρα και να μεθύσουν με τον βασιλιά τους· τον ίδιο μάλιστα εκείνον είπε ότι θα τον δει σε λίγο καιρό στη Βαβυλώνα. [69.7] Αφού είπε αυτά, ξάπλωσε και σκεπάστηκε και, ενώ πλησίαζε η φωτιά, δεν κινήθηκε, αλλά κρατώντας τη στάση που είχε όταν ξάπλωσε, πρόσφερε τον εαυτό του θυσία, σύμφωνα με την πατροπαράδοτη συνήθεια των σοφιστών. [69.8] Το ίδιο έκανε ύστερα από πολλά χρόνια ένας άλλος Ινδός που συνόδευε τον Καίσαρα στην Αθήνα. Και μέχρι σήμερα δείχνουν το μνημείο του, που λέγεται του Ινδού.
[70.1] Ο Αλέξανδρος, αφού απομακρύνθηκε από την πυρά, συγκέντρωσε πολλούς φίλους και ηγεμόνες σε δείπνο και πρότεινε αγώνα και στεφάνι για κρασοκατάνυξη ανόθευτου οίνου. [70.2] Ο Πρόμαχος λοιπόν, που ήπιε το περισσότερο, έφτασε μέχρι τέσσερις στάμνες· και αφού πήρε το βραβείο του νικητή, ένα στεφάνι αξίας ενός ταλάντου, έζησε μόνο τρεις ημέρες· από τους άλλους πέθαναν από το πιοτό σαράντα ένας, όπως λέει ο Χάρης, επειδή μετά το μεθύσι ακολούθησε δυνατό ρίγος.