ΤΕΥ. Φτάνει· γιατί πολλή πέρασε ώρα.
Ανοίξτε εσείς αμέσως βαθύ λάκκο,
κι οι άλλοι βάλτε στη φωτιάν απάνω
ψηλό λεβέτι τον νεκρό να λούσουν·
άλλοι να φέρουν μέσ᾽ απ᾽ τη σκηνή του
όσα φορούσε κάτω απ᾽ την ασπίδα.
Κι εσύ, παιδί μου, πιάνοντας μαζί μου,
1410όσο μπορείς, το γονιό σου από τη μέση
να τον ανασηκώνεις, γιατί ακόμη
ζεστές οι φλέβες βγάζουν μαύρο αίμα.
Εμπρός, καθένας που σα φίλος λέει
πως ήρθε, ας τρέξει κι ας βιαστεί μοχθώντας
γι᾽ αυτόν τον άντρα, ξέχωρο στα πάντα,
που δεν ήταν κανείς καλύτερός του,
θέλω να πω τον Αίαντα, όταν ζούσε.
ΧΟΡ. Αλήθεια οι άνθρωποι όταν δουν,
πολλά μπορούν να μάθουν· όμως
κανένας δεν μπορεί να προφητέψει,
1420προτού να δει, ποιά τύχη τον προσμένει.

ΤΕΥ. Φτάνει· γιατί πέρασε πια πολύς καιρός.
Μόν᾽ άλλοι τώρα γλήγορα σκάφτε βαθύ το μνήμα
κι άλλοι απάνω στη φωτιά ψηλό τριπόδι ας βάλουν
για το αρμόδιο νεκρικό λουτρό.
Κι ας παν καμπόσοι άντρες για να φέρουν
τα όπλα του απ᾽ την καλύβα.
Και συ, παιδί μου, όσο μπορείς το σώμα του γονιού σου
1410μαζί με μένα σήκωσε αγάλια πιάνοντάς το,
γιατί ακόμα απ᾽ τις ζεστές τις φλέβες
μαύρο αναβρύζει αίμα.
Κι όλοι ομπρός που λεν πως φίλοι του είναι
ας κουνηθούνε, ας τρέξουνε γι᾽ αυτόνε ας κάμουν κόπο
τον Αία, που ήτανε σ᾽ όλα του καλός, κι απ᾽ κανένα
δεν ήτανε κατώτερος θνητός.
ΧΟΡ. Πολλά μπορούνε αφού τα ιδούν να μάθουνε οι ανθρώποι.
Όμως προτού να ιδεί κανείς πού θενα καταντήσει,
1420δεν δύνεται τα μέλλοντα ποτέ να προφητέψει.