ΧΟΡ. Άραγε τί έχει να γίνει;
Είμαι περίεργος να δω τί ψεγάδια
τάχα θα βρει σε ποιητή
που άλλος κανείς
τόσο πολλά μα κι ωραία λυρικά,
βέβαια, δεν έχει συνθέσει ως τα τώρα.
Είναι κανείς ν᾽ απορεί
πώς θα μπορέσει ένα λάθος να βρει
στο βακχικό πρωτοστάτη της τέχνης.
1260Πόσο φοβούμαι γι᾽ αυτόν!

ΕΥΡ. Σπουδαία τα λυρικά του! Θα το δούμε.
Θα πιάσω και όλα θα τα σμίξω σε ένα.
ΔΙΟ. Χαλίκια παίρνω εγώ, να τα μετράω.
ΕΥΡ., με συνοδεία αθέατου αυλού.
«Παλικαριών μακελειό τώρ᾽ ακούς ω Φθιώτη Αχιλλέα.
Τέτοιος αγώνας, κι εσύ στέκεις μακριά, δε βοηθάς.
Τον πρόγονό μας Ερμή εμείς τιμούμε τριγύρω στη λίμνη.
Τέτοιος αγώνας, κι εσύ στέκεις μακριά, δε βοηθάς.»
ΔΙΟ. Δυο είν᾽ οι αγώνες, Αισχύλε, που απάνω σου πέφτουν ως τώρα.
1270ΕΥΡ. «Άκου με, Ατρείδη, τρανέ βασιλιά, των Αχαιών πρώτη δόξα.
Τέτοιος αγώνας, κι εσύ στέκεις μακριά, δε βοηθάς.»
ΔΙΟ. Τρίτος αγώνας, Αισχύλε, σε βρίσκει.
ΕΥΡ. «Όλοι σιωπή! Το ναό, νά, της Άρτεμης ιέρειες ανοίγουν.
Τέτοιος αγώνας, κι εσύ στέκεις μακριά, δε βοηθάς.
Το μισεμό των αντρών καλοσήμαδο ξέρω και λέω.
Τέτοιος αγώνας, κι εσύ στέκεις μακριά, δε βοηθάς.»
ΔΙΟ. Αφέντη Δία, ω πόσοι, πόσοι αγώνες!
Απ᾽ τους πολλούς αγώνες τα νεφρά μου
1280πρήστηκαν· πρέπει στο λουτρό να πάω.
ΕΥΡ. Όχι, θ᾽ ακούσεις κι άλλα λυρικά του,
των κιθαρωδικών του ασμάτων δείγμα.
ΔΙΟ. Τέλειωνε, αλλά οι αγώνες πια να λείπουν.
ΕΥΡ. «Πώς η διπλόθρονη αρχή των Αχαιών, της νεολαίας της Ελλάδας,
τοφλαττόθρατ τοφλαττόθρατ,
στέλνει τη Σφίγγα, τη σκύλα, των μαύρων καιρών αρχηγίνα,
τοφλαττόθρατ τοφλαττόθρατ,
όρνιο πολέμου με δόρυ και χέρι που εκδίκηση θέλει,
1290τοφλαττόθρατ τοφλαττόθρατ,
για ν᾽ ανταμώσει ψηλά στον αιθέρα ξετσίπωτες σκύλες,
τοφλαττόθρατ τοφλαττόθρατ,
δύναμη που όλη ενωμένη στον Αίαντα συγκλίνει,
τοφλαττόθρατ τοφλαττόθρατ.»