ΧΟ. οἷον τὸ πραγμάτων ἐρᾶν φλαύρων· ὁ γὰρ [στρ.]
γέρων ὅδ᾽ ἐρασθεὶς
1305ἀποστερῆσαι βούλεται
τὰ χρήμαθ᾽ ἁδανείσατο·
κοὐκ ἔσθ᾽ ὅπως οὐ τήμερον
λήψεταί τι πρᾶγμ᾽, ὃ τοῦ-
τον ποήσει τὸν σοφι-
στήν, ὧν πανουργεῖν ἤρξατ᾽, ἐξ-
1310αίφνης λαβεῖν κακόν τι.

οἶμαι γὰρ αὐτὸν αὐτίχ᾽ εὑρήσειν ὅπερ [ἀντ.]
πάλαι ποτ᾽ ἐπῄει,
εἶναι τὸν υἱὸν δεινόν οἱ
γνώμας ἐναντίας λέγειν
1315τοῖσιν δικαίοις, ὥστε νι-
κᾶν ἅπαντας οἷσπερ ἂν
ξυγγένηται, κἂν λέγῃ
παμπόνηρ᾽. ἴσως δ᾽ ἴσως
βουλήσεται
1320κἄφωνον αὐτὸν εἶναι.