ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΟΣ Ι᾽

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΗΣΙΔΑΜΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΖΕΦΥΡΙΟΥΣ ΛΟΚΡΟΥΣ

ΝΙΚΗΤΗ ΣΤΗΝ ΠΥΓΜΑΧΙΑ ΠΑΙΔΩΝ

Τον Ολυμπιονίκη αναγνώστε μου [στρ. α]
του Αρχεστράτου τον γιο, σε ποια γωνιά
να ᾽χει γραφεί του νου μου; Πως του χρωστώ κάποιο γλυκό τραγούδι
λησμόνησα. Όμως ω Μούσα εσύ και η θυγατέρα του Διός
Αλήθεια, σηκώστε το χέρι
5και διώξτε από πάνω μου την άδικη μομφή
πως έβλαψα έναν φίλο.

Από μακριά ως ήρθε ο χρόνος ο μελλοντικός [αντ. α]
ντρόπιασε το μεγάλο μου χρέος.
Ο τόκος ο πολύς μπορεί να σβήσει
την άγρια κατηγόρια των θνητών· κι αυτός ας δει,
όπως το κύμα περιλούζει
10το βοτσαλάκι που κυλάει,
έτσι και τούτος ο δημόσιος λόγος
τη φιλική υποχρέωση ας ξοφλήσει.

Στην πόλη των Λοκρών των Ζεφυρίων η Ειλικρίνεια βασιλεύει. [επωδ. α]
Όλοι εκεί νοιάζονται για την Καλλιόπη
15και τον χαλκάρματο Άρη. Ακόμα και ο Ηρακλής
ο υπεράνθρωπος σε δύναμη, ελύγισε στη μάχη
με τον Κύκνο· της Ολυμπίας λοιπόν ο νικητής πυγμάχος,
χάρη ας χρωστά στον Ίλα, ο Αγησίδαμος,
όπως στον Αχιλλέα ο Πάτροκλος.
20Όταν κάποιος κεντρίσει όποιον είναι γεννημένος για διακρίσεις
μπορεί με του θεού το χέρι πελώρια δόξα
να του φέρει.