ΚΟΡ. Εσύ, κοπέλα, είσαι ψυχή γενναία·
άλλες οι φταίχτρες· η θεά και η τύχη.
ΑΧΙ. Μακάριο κάποιος θεός θα μ᾽ έκανε, αν
θα ᾽παιρνα εσένα, κόρη του Αγαμέμνονα.
Καλότυχη η Ελλάδα, που έχει εσένα,
καλότυχη κι εσύ, που ᾽σαι Ελληνίδα.
Το είπες καλά και μ᾽ έναν τρόπο αντάξιο
για την πατρίδα· πόλεμο δε στήνεις
στη θεά, που σ᾽ εξουσιάζει· ο νους σου πήγε
και με τη λογική και με τη μοίρα.
Το χαραχτήρα σου είδα, κι έτσι ο πόθος
1410μαζί σου να ενωθώ είναι πιο μεγάλος·
γιατί είσαι μια γενναία ψυχή. Και σκέψου·
θέλω να σε βοηθήσω και να γίνεις
γυναίκα μου· μεγάλο βάρος θα έχω,
τ᾽ ορκίζομαι στη Θέτη, αν τους Αργείους
δεν πολεμήσω για να σώσω εσένα.
Φριχτό κακό είν᾽ ο θάνατος, να ξέρεις.
ΙΦΙ. Σ᾽ όλους μπροστά ξεκάθαρα μιλάω.
Η Ελένη ανάβει μάχες, και αίμα ρέει
για το κορμί της· φτάνει αυτή· εσύ, ξένε,
μη σκοτωθείς για με και μη σκοτώσεις·
1420κι άσε, αν μπορώ, να σώσω την Ελλάδα.
ΑΧΙ. Ευγενικιά ψυχή, δεν έχω πια άλλον
αντίλογο γι᾽ αυτά, μια κι έτσι κρίνεις·
γιατί υψηλό έχεις φρόνημα· η αλήθεια
αυτή ᾽ναι, ποιός ο λόγος να το κρύβω;
Αλλά, επειδή μπορεί ν᾽ αλλάξεις γνώμη
[και για να ξέρεις ποιά η δική μου στάση],
θα πάω και στο βωμό κοντά οπλοφόρους
θα βάλω, με σκοπό να μη σ᾽ αφήσω,
να σ᾽ εμποδίσω να πεθάνεις. Και ίσως
με αυτά που λέω κι εσύ να συμφωνήσεις,
αν δεις μαχαίρι δίπλα στο λαιμό σου.
1430Δε θα επιτρέψω αστόχαστο χαμό σου·
πάω στο ναό μ᾽ αυτούς τους οπλοφόρους
κι εκεί θα καρτερώ ώσπου νά ᾽ρθεις κι η ίδια.
Φεύγει με τους οπλοφόρους.