Ώσπου του Ολύμπου ο αφέντης [στρ. γ]
τη θυγατέρα αρπάζοντας του Οπούντα
από τη γη των Επειών, γαλήνια
έσμιξε μ᾽ αυτήν μες στου Μαινάλου τα φαράγγια, και στον Λοκρό
60τη πήγε, μήπως σαν έρθει η ώρα της θανής του
αφήσει τη γενιά ορφανή. Κι είχε η γυναίκα
μέγιστο μες στην κοιλιά της σπέρμα, κι ευφράνθη ως είδε
ο ήρωας τον γιο του τον θετό,
και το ίδιο του ᾽δωσε όνομα
του μητρικού προγόνου.
65Κι έγινε κείνος στη μορφή υπέροχος
και στα έργα· και τότε δόθηκε σ᾽ αυτόν την πόλη
και τον λαό να διαφεντεύει.

Εκεί έφθασαν οι ξένοι προς αυτόν [αντ. γ]
κι απ᾽ τ᾽ Άργος κι απ᾽ τη Θήβα,
κι άλλοι απ᾽ την Αρκαδία κι άλλοι απ᾽ την Πίσα·
και τίμησε μες στους εποίκους ξέχωρα, του Άκτορα τον γιο
70και της Αιγίνης, τον Μενοίτιο, που ο γιος του μαζί με τους Ατρείδες
για το πεδίο κίνησε του Τεύθραντα, και μόνος στάθηκε δίπλα
στον Αχιλλέα, όταν τους αντρειωμένους Δαναούς
ο Τήλεφος απώθησε ως τις πρύμνες που τη θάλασσα σκίζουν
και τους ανάγκασε να μπουν μες στα καράβια·
έτσι κι οι γνωστικοί γνώρισαν
75του Πάτροκλου την άφοβη καρδιά,
τότε που ο γιος της Θέτιδας μες στον φονικό τον Άρη

τον συμβούλευε ποτέ του πια [επωδ. γ]
να μην ταχθεί μακριά από τη δική του
ανθρωποχτόνα λόγχη.
80Μακάρι τα λόγια ποταμός να μου έρθουν και να οδηγήσω
καθώς πρέπει το άρμα των Μουσών·
και ακόλουθοι ας γίνουν
η τόλμη και η ανεξάντλητη δύναμη. Ήρθα την προξενία για να τιμήσω
και τη νίκη του Λαμπρομάχου στα Ίσθμια,
που σε μια μέρα μέσα νικήσανε