ΦΙΛ. Πάλι, πάλι την παλιά
1170μ᾽ άγγιξες πληγή·
εσύ που ᾽σαι ο πιο καλός
μέσα σ᾽ όσους μού ηρθαν πριν,
πώς με σκότωσες; γιατί
τέτοιο μου ᾽καμες κακό;
ΧΟΡ. Για ποιό λες; ΦΙΛ. Που με το νου σου
το έλπισες εσύ
πως θα μ᾽ έπαιρνες μαζί σου στην Τρωάδα
την τρισμισητή.
ΧΟΡ. Μα γιατί το πιο καλό σου είν᾽ αυτό θαρρώ.
ΦΙΛ. Λείπετέ με κι έλα φεύγετ᾽ απ᾽ εδώ.
ΧΟΡ. Άλλο που και ᾽γώ δε θέλω και μετά χαράς
υπακούω στην προσταγή·
πάμ᾽ ελάτε στο καράβι
1180για τη θέση του ο καθείς.
ΦΙΛ. Μη, στο Δία σε ξορκίζω,
μη μου φεύγεις, μη.
ΧΟΡ. Βάλε στην παραφορά σου
μέτρο κι είναι περιττή.
ΦΙΛ. Ξένοι, μείνετε, να ζείτε!
ΧΟΡ. Τί φωνάζεις; ΦΙΛ. Αχ αλί μου,
μοίρα, ω μοίρα μου σκληρή·
ω πόδι, ω πόδι και τί θα σε κάμω
όσον καιρό μού λείπεται να ζήσω;
1190Ελάτε, ξένοι, ελάτε πίσω.
ΧΟΡ. Και τί θα βγει, αν αλλάξομε
γνώμη και ᾽ρθούμε;
Τί άλλο από ό,τι θέλησες και πριν
να καρτερούμε;
ΦΙΛ. Δεν πρέπει να μου ρίζεται κανείς ,
αν μες στη χειμωνιάτικη
σου παραδέρνω αντάρα
λέω άλλα των αλλώ.
ΧΟΡ. Έλα λοιπόν, ταλαίπωρε,
και κάμε όπως σου λέω εγώ.
ΦΙΛ. Ποτέ, ποτέ! και μια για πάντα μάθε το
απ᾽ την απόφασή μου εγώ δε βγαίνω
κι αν όλους του τους κεραυνούς
μου ρίξει από τους ουρανούς
και με θρακώσει ο Αστροπελεκητής.
Ας πάει το Ίλιο να χαθεί
1200μ᾽ αυτούς που γύρω το ᾽χουνε ζωσμένο,
μ᾽ όλους αυτούς που βάσταξε η καρδιά τους
να με παραπετάξουνε
για το ποδάρι μου το πληγιασμένο.
Μα, ω ξένοι, ένα μονάχα σας ζητώ·
μη μου αρνηθείτε καν αυτό.
ΧΟΡ. Τί θες να πεις; ΦΙΛ. Ένα μαχαίρι
ένα πελέκι, ένα όποιο σίδερο
σας βρίσκεται, βαλέτε μου στο χέρι.
ΧΟΡ. Και για να κάμεις τί μ᾽ αυτό;
ΦΙΛ. Να κόψω, να χωρίσω κεφαλή
κι όλα τα μέλη απ᾽ το κορμί·
γιατί αίμα, γιατί θάνατο διψώ.
ΧΟΡ. Και για ποιό λόγο; ΦΙΛ. Τον πατέρα μου
1210θέλω να πάω να βρω. ΧΟΡ. Και πού;
ΦΙΛ. Κάτω στον Άδη· πού αλλού;
Γιατί πια στη ζωή δεν είναι.
Πατρίδα μου, ω πατρίδα μου,
ω χώρα τω γονιώ μου,
και με τί μάτια ο άθλιος θενα σ᾽ έβλεπα,
που πήγα τ᾽ αγιασμένα σου νερά
να παρατήσω
κι αφήνοντάς σε, τους εχθρούς μου Δαναούς
ξεκίνησα να βοηθήσω;
Αχ τίποτα δεν είμαι πια!