ΕΚΑΒΗ
Ποτέ, Αγαμέμνονα, δεν θα ᾽πρεπε τα λόγια
να ᾽χουνε πέραση απ᾽ τα έργα πιο μεγάλη.
Αν έπραξε κανείς καλά, καλά να μας τα λέει,
1190κι αν πονηρά, τα λόγια του να μην μπορούν
την αδικία να ομορφύνουν. Έξυπνοι
είναι όσοι βρήκαν τέτοιους τρόπους, όμως
η εξυπνάδα τους για πάντα δεν κρατάει
κι έχουν άσκημο τέλος· κανένας
δεν γλίτωσε ως τα σήμερα. Ό,τι θα ᾽θελα
να πω σε σένα πρώτα πρώτα, το είπα·
τώρα έρχομαι σ᾽ αυτόν και του αποκρίνομαι:
(Στον Πολυμήστορα.)
Είπες πως το παιδί μου σκότωσες για χάρη
του Αγαμέμνονα και για να γλιτώσεις
τους Αχαιούς από άλλες περιπέτειες.
Μα, κακούργε, των Ελλήνων το γένος
1200με βαρβάρους ποτέ δεν φιλιώνει· δεν το ᾽ξερες
πως κάτι τέτοιο δεν γίνεται; Μήπως
έδειξες τόση προθυμιά για να πετύχεις
κάποιο καλό; συγγενής ήσουν,
παντρολογήματα ζητούσες, ποιά η αιτία;
Μήπως το άλλο;
Πως θα ρημάζαν τα σπαρτά σου οι Έλληνες
αν ξαναστέλνανε καράβια κατά δώθε;
Και θαρρείς
πως θα τα πιστέψει κανείς όλα τούτα;
Το χρυσάφι, αν θες να πεις την αλήθεια,
σκότωσε το παιδί μου, και το κέρδος
που καρτερούσες. Διαφορετικά,
εξήγησέ μου αυτό: πώς όταν
η Τροία καλοτυχούσε
και γύρω την προστάτευαν τα κάστρα
1210και ζούσε ο Πρίαμος και του Έκτορα το δόρυ
χτυπούσε ακόμα, πώς δεν σκέφτηκες τότε,
για χάρη του Αγαμέμνονα,
το παιδί να σκοτώσεις, που κρατούσες
στο σπίτι σου κι έτρεφες,
ή ζωντανό να το φέρεις στους Έλληνες;
Μα όταν εμείς απ᾽ τους εχθρούς αφανιστήκαμε,
όπως σου το ᾽δειξε ο καπνός πάνω απ᾽ την πόλη,
τότε, τον ξένο σκότωσες που γύρεψε
στο σπιτικό σου μια γωνιά. Κι ακόμα κάτι
που δείχνει φανερά πόσο είσαι φαύλος.
Αν ένιωθες φιλία για τους Αχαιούς,
το χρήμα, που δεν ήτανε δικό σου,
μα του νεκρού, καθώς ο ίδιος παραδέχτηκες,
θα ᾽πρεπε να το φέρεις να το παραδώσεις
1220σ᾽ αυτούς που το χρειαζόντανε,
που χρόνια παραδέρνανε σε ξένους τόπους.
Μα εσένα ουδέ και τώρα δεν το λέει η καρδιά σου
να το αποχωριστείς.
Κι ακόμα το κρατάς στο σπίτι σου κρυμμένο.
Κι όμως, αν εμεγάλωνες τον γιο μου,
όπως ήταν το χρέος σου, και τον νοιαζόσουν,
η φήμη σου θα ᾽ταν λαμπρή· γιατί στις συμφορές
φαίνονται οι φίλοι αν πράγματι είναι φίλοι.
Αν σου ᾽ρχονται όλα ευνοϊκά, φίλοι δεν λείπουν.
Κι αν από χρήματα είχες ανάγκη και καλοτυχούσε
ο γιος μου, θα ᾽τανε για σένα θησαυρός μεγάλος.
1230Τώρα, ούτ᾽ εκείνον έχεις φίλο, και το κέρδος
απ᾽ το χρυσάφι χάθηκε, χαθήκαν
και τα παιδιά σου
κι ο ίδιος εσύ στη δυστυχία έχεις βουλιάξει.
Και σε σένα, Αγαμέμνονα, λέω τούτα:
αν βοηθήσεις αυτόν από δω, κακός
θα φανείς· γιατί θα ευεργετήσεις
άνθρωπον άσεβο, άπιστο, ανόσιο,
που το δίκιο δεν αγαπά·
και για σένα τον ίδιο θα πούμε
πως τους κακούς συμπαθάς. Μα τον αφέντη
δεν θέλω να κατηγορήσω.
ΧΟΡΟΣ
Έτσι είναι· τα καλά φερσίματα
δίνουνε πάντα στους ανθρώπους αφορμή
για καλά λόγια.