[13] Πριν δύο χρόνια, ενώ η Πανδιονίδα φυλή δεν είχε διορίσει χορηγό, έγινε η συνέλευση στην οποία ο νόμος επιβάλλει να ορίσει με κλήρο ο άρχοντας τους αυλητές για τους χορούς· μέσα σε συζητήσεις, ύβρεις και ανταλλαγές κατηγοριών ανάμεσα στον άρχοντα και τους επιμελητές της φυλής, παρουσιάσθηκα εγώ και υποσχέθηκα να αναλάβω εθελοντικά τις δαπάνες της χορηγίας· και στην κλήρωση είχα την τύχη να διαλέξω πρώτος τον αυλητή μου· [14] ενώ όλοι σεις, Αθηναίοι, δεχθήκατε και τα δύο, δηλ. και την προσφορά μου και την εύνοια της τύχης απέναντί μου, με τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση και οι επιφωνήσεις και τα χειροκροτήματά σας φανέρωναν επιδοκιμασία και συμπάθεια για μένα, από όλους μόνο ο Μειδίας, αυτός εδώ, στενοχωρήθηκε, όπως φαίνεται, και σε όλη τη χορηγία μου με παρακολουθούσε και με ενοχλούσε συνεχώς με ασήμαντα ή σοβαρά ζητήματα. [15] Θα αποσιωπήσω τις ενοχλήσεις που μου προκάλεσε με την εναντίωσή του να απαλλαγούν οι χορευτές μου από τις στρατιωτικές υποχρεώσεις, με την υποψηφιότητα και τις παρακλήσεις του προς σας για να εκλεγεί επιμελητής για τα Διονύσια και άλλα παρόμοια· γιατί γνωρίζω ότι καθεμία από τις πράξεις αυτές, όπως και όλες οι πολύ βαριές ύβρεις, θα εξόργιζαν εμένα ο οποίος ήμουν το θύμα των εξυβρίσεων και των προσβολών, ενώ σε σας τους υπόλοιπους, οι οποίοι είσθε έξω από την υπόθεση, ίσως να μη φαίνονταν άξιες ούτε καν για δικαστικόν αγώνα· θα σας πω όμως αυτά για τα οποία θα αγανακτήσετε όλοι σας, όπως αναγκάστηκα εγώ. [16] Η διαγωγή του μετά τα γεγονότα αυτά, την οποία θα εκθέσω, υπερβαίνει κάθε όριο· δεν θα επιχειρούσα να τον κατηγορήσω σήμερα, αν δεν είχα και στο παρελθόν αμέσως αποδείξει την ενοχή του στην εκκλησία του δήμου. Την ιερή εσθήτα —γιατί ιερή θεωρώ κάθε ενδυμασία που ετοιμάζει κάποιος για την εορτή έως ότου την χρησιμοποιήσει— και τα χρυσά στεφάνια, τα οποία παρήγγειλα για τον διάκοσμο του χορού, σχεδίαζε, Αθηναίοι, να μου καταστρέψει εισβάλλοντας νύκτα στην κατοικία του χρυσοχόου. Και τα κατέστρεψε· ευτυχώς όχι όλα, γιατί δεν το κατόρθωσε. Και όμως κανένας πράγματι δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι άκουσε ποτέ ως σήμερα κάποιον να αποτολμά ή να κάμνει αυτό το πράγμα στην πόλη μας. [17] Ο Μειδίας όμως δεν αρκέσθηκε σε αυτό, αλλά προσπάθησε να εξαγοράσει και τον δάσκαλο του χορού· και αν ο Τηλεφάνης ο αυλητής δεν αποδεικνυόταν τότε ο καλύτερος φίλος μου, δεν απομάκρυνε τον δάσκαλο του χορού, όταν κατάλαβε τί συνέβη, και δεν θεωρούσε καθήκον του να αναλάβει ο ίδιος τη συγκρότηση και τη διδασκαλία του χορού, δεν θα μπορούσαμε να λάβουμε μέρος στον αγώνα, Αθηναίοι· ο χορός θα εισερχόταν χωρίς να έχει διδαχθεί και θα εξευτελιζόμαστε. Η αναίδειά του όμως δεν περιορίσθηκε εδώ, αλλά ήταν τόσο θρασύς ώστε επιχείρησε να δωροδοκήσει τον στεφανωμένο άρχοντα, συσπείρωνε εναντίον μου τους χορηγούς, με φωνές και απειλές στεκόταν κοντά στους κριτές όταν έδιναν τον όρκο, έφρασσε τις πλάγιες εισόδους, αν και ιδιώτης, εμπόδιζε δημόσια είσοδο, και διαρκώς μου προκαλούσε ζημιές και απερίγραπτες ενοχλήσεις. [18] Σεις όλοι, κύριοι δικαστές, είσθε μάρτυρες των γεγονότων που έγιναν στην εκκλησία του δήμου ή μπροστά στους κριτές στο θέατρο. Και πρέπει πράγματι να θεωρούνται δικαιότατα τα επιχειρήματα εκείνα, η αλήθεια των οποίων επιβεβαιώνεται από τους δικαστές για όφελος εκείνου που τα επικαλείται. Αφού λοιπόν επιχείρησε πρώτα να δωροδοκήσει τους κριτές των αγώνων των ανδρών, αποκορύφωσε όλες τις απερίσκεπτες πράξεις του με δύο προσβολές: με προσέβαλε κατά πρόσωπο και έγινε αιτία να μη νικήσει η φυλή μου, η οποία έως τότε υπερείχε.