ΘΕΡΑΠΩΝ
Άρχοντα (δε σε λέω αφέντη· μόνο
τους θεούς να καλούμε αφέντες πρέπει!)
δέχεσαι να σου πω μιαν ίσα γνώμη;
90ΙΠΠ. Και βέβαια, αλλιώς δε θα ᾽μουν γνωστικός.
ΘΕΡ. Ξέρεις λοιπόν τί συνηθάν οι ανθρώποι;
ΙΠΠ. Δεν ξέρω. Τί μου κάνεις τέτοιο ρώτημα;
ΘΕΡ. Μισούν τον φανταγμένον κι ακατάδεχτο.
ΙΠΠ. Σωστά. Ποιός συμπαθεί το φανταγμένο;
ΘΕΡ. Κι οι καλομίλητοι άνθρωποι αγαπιούνται;
ΙΠΠ. Και βέβαια! Μέγα κέρδος, λίγος κόπος.
ΘΕΡ. Λες να ᾽χουν κι οι θεοί τον ίδιο νόμο;
ΙΠΠ. Αν και σ᾽ εμάς των θεών κρατούν οι νόμοι.
ΘΕΡ. Πώς τότε δεν τιμάς μια θεά σεβάσμια;
100ΙΠΠ. Ποιάνε; Κοίτα μη σου λάθεψ᾽ η γλώσσα!
ΘΕΡ. Την Κύπρη, στον πυλώνα σου στημένη.
ΙΠΠ. Είμαι αγνός, χαιρετώ την απ᾽ αλάργα.
ΘΕΡ. Μεγάλη θεά και πολυδοξασμένη.
ΙΠΠ. Άλλος άλλον θνητό ή θεό αγαπάει.
ΘΕΡ. Άμποτε να ευτυχείς και να γνωστεύεις.
ΙΠΠ. Δε θέλω νυχτολάτρευτους θεούς!
ΘΕΡ. Πρέπει να τους τιμάμε, τέκνο μου, όλους.
ΙΠΠ. Εμπρός, ακόλουθοί μου, μπάτε μέσα
στο παλάτι, φροντίστε για φαγί.
Καλοδεχούμενο είναι το τραπέζι
110ύστερ᾽ απ᾽ το κυνήγι. Και κατόπι
ξυστρίστε τ᾽ άλογά μου, να τα ζέψω,
σαν αποφάγω, για να τα γυμνάσω.
Και την Κύπρη σου, εγώ, σου τη χαρίζω!
ΘΕΡ. Δε θα συνεριστούμ᾽ εμείς τους νέους
μα σα δούλοι, με γλώσσα κρατημένη,
πάντα θα προσευχόμαστε, Αφροδίτη
αφέντρα μας, στ᾽ αγάλματά σου. Κι όποιος
άγουρος με τα απόκοτα μυαλά του
μιλάει τ᾽ ανέμου, μην ακούς. Οι αθάνατοι
120σοφότεροι λογιούνται απ᾽ τους θνητούς.
|