Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ

Νεφέλαι (1105-1114)


1105ΑΔ. τί δῆτα; πότερα τοῦτον ἀπάγεσθαι λαβὼν
βούλει τὸν υἱόν, ἢ διδάσκω σοι λέγειν;
ΣΤ. δίδασκε καὶ κόλαζε καὶ μέμνησ᾽ ὅπως
εὖ μοι στομώσεις αὐτόν, ἐπὶ μὲν θἄτερα
οἷον δικιδίοις, τὴν δ᾽ ἑτέραν αὐτοῦ γνάθον
1110στόμωσον οἵαν εἰς τὰ μείζω πράγματα.
ΑΔ. ἀμέλει, κομιεῖ τοῦτον σοφιστὴν δεξιόν.
ΦΕ. ὠχρὸν μὲν οὖν, οἶμαί γε, καὶ κακοδαίμονα.
ΧΟ. χωρεῖτέ νυν. οἶμαι δὲ σοὶ ταῦτα μεταμελήσειν.


ΑΔΙ. Λοιπόν; Το γιο σου πίσω θα τον πάρεις
 ή εγώ ρητορική να τον διδάξω;
 ΣΤΡ. Δίδασκε, παίδευέ τον· να κοιτάξεις
 σα δίκοπο σπαθί να μου τον κάμεις·
 δίκες μικρές να κόβει η μια μασέλα,
 1110και η άλλη του μεγάλες υποθέσεις.
 ΑΔΙ. Έννοια σου, κι άξιος σοφιστής θα γίνει.
 ΦΕΙ., μέσα του.
Ωχρός και κακομοίρης, εγώ λέω.
 ΚΟΡ. Περάστε μέσα.
 Ο Άδικος Λόγος και ο Φειδιππίδης μπαίνουν στο σπουδαστήριο· η Κορυφαία κοιτάζοντας το Στρεψιάδη, που πηγαίνει στο δικό του σπίτι:
 Εσύ θαρρώ πως θα το μετανιώσεις.