Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Ἡρακλῆς Μαινόμενος (1016-1038)


ΧΟΡΙΚΟΝ


ΧΟ. ὁ φόνος ἦν ὃν Ἀργολὶς ἔχει πέτρα
τότε μὲν περισαμότατος καὶ ἄπιστος Ἑλλάδι
τῶν Δαναοῦ παίδων·
τάδε δ᾽ ὑπερέβαλεν παρέδραμεν τὰ τότε
1020κακὰ τάλανι διογενεῖ κόρωι.
μονότεκνον Πρόκνης φόνον ἔχω λέξαι
θυόμενον Μούσαις· σὺ δὲ τέκνα τρίγον᾽, ὦ
δάιε, τεκόμενος
λυσσάδι συγκατειργάσω μοίραι.
1025αἰαῖ, τίνα στεναγμὸν
ἢ γόον ἢ φθιτῶν ὠιδὰν ἢ τίν᾽ Ἅι-
δα χορὸν ἀχήσω;
φεῦ φεῦ·
ἴδεσθε, διάνδιχα κλῆιθρα
1030κλίνεται ὑψιπύλων δόμων.
ἰώ μοι·
ἴδεσθε δὲ τέκνα πρὸ πατρὸς
ἄθλια κείμενα δυστάνου,
εὕδοντος ὕπνον δεινὸν ἐκ παίδων φόνου,
1035περὶ δὲ δεσμὰ καὶ πολύβροχ᾽ ἁμμάτων
ἐρείσμαθ᾽ Ἡράκλειον
ἀμφὶ δέμας τάδε λαΐνοις
ἀνημμένα κίοσιν οἴκων.


ΧΟΡΙΚΟ


ΧΟΡ. Ο φόνος που έγινε στους βράχους
της Αργολίδας απ᾽ τις κόρες
του Δαναού ήταν ο πιο ξακουστός
και σ᾽ όλη την Ελλάδ᾽ απίστευτος.
Μα τούτα τα κακά τα τότες
τα παραβγήκαν και τα πέρασαν!
1020Και για τον δύστυχο, θεογέννητο
τον γιο της μονοπαίδας Πρόκνης
έχω να ειπώ μεγάλο θάνατο,
οπού θυσιάστηκε στις Μούσες·
μα συ, ω ολέθριε, τρία παιδιά
τα ξέκαμες με λύσσας μοίρα.
Τί στεναγμό ή τί γογγυτό
ή μοιρολόι των πεθαμένων
ή τί χορό του Κάτω Κόσμου
να παίξω; Αλίμονο κι αλί!
γιά ιδέτε ανοιούν οι κλειδωνιές
1030των παλατιών των αψηλόθυρων.
Ωιμένα!
Γιά ιδέτε τ᾽ άθλια αυτά παιδιά
πεσμέν᾽ απ᾽ τον πικρό πατέρα,
που ύπνο κοιμάται φοβερό
μετά απ᾽ τον φόνο των παιδιών του!
Και ιδού, σκοινιά και με πολλές
θηλιές πολύκομπα δεσίματα
στο κορμί γύρω του Ηρακλή
είναι δεμέν᾽ απ᾽ τις κολόνες
τις πέτρινες του παλατιού.
Και σαν πουλί, των άφτερων παιδιών θρηνώντας
1040τον πόνο ο γέροντας, με αργόφταστο ποδάρι
πικρό ερχομό βιαζόμενος, ιδού τον, ήρθε.