Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΠΙΝΔΑΡΟΣ

Ὀλυμπιονίκαις (8.45-8.66)


45οὐκ ἄτερ παίδων σέθεν, ἀλλ᾽ ἅμα πρώτοις ἄρξεται [στρ. γ]
καὶ τερτάτοις». ὣς ἦρα θεὸς σάφα εἴπαις
Ξάνθον ἤπειγεν καὶ Ἀμαζόνας εὐίπ-
πους καὶ ἐς Ἴστρον ἐλαύνων.
Ὀρσοτρίαινα δ᾽ ἐπ᾽ Ἰσθμῷ ποντίᾳ
ἅρμα θοὸν τάνυεν,
50ἀποπέμπων Αἰακόν
δεῦρ᾽ ἀν᾽ ἵπποις χρυσέαις

καὶ Κορίνθου δειράδ᾽ ἐποψόμενος δαιτικλυτάν. [ἀντ. γ]
τερπνὸν δ᾽ ἐν ἀνθρώποις ἴσον ἔσσεται οὐδέν.
εἰ δ᾽ ἐγὼ Μελησία ἐξ ἀγενείων
κῦδος ἀνέδραμον ὕμνῳ,
55μὴ βαλέτω με λίθῳ τραχεῖ φθόνος·
καὶ Νεμέᾳ γὰρ ὁμῶς
ἐρέω ταύταν χάριν,
τὰν δ᾽ ἔπειτ᾽ ἀνδρῶν μάχας

ἐκ παγκρατίου. τὸ διδάξασθαι δέ τοι [ἐπῳδ. γ]
60εἰδότι ῥᾴτερον· ἄγνωμον δὲ τὸ μὴ προμαθεῖν·
κουφότεραι γὰρ ἀπειράτων φρένες.
κεῖνα δὲ κεῖνος ἂν εἴποι
ἔργα περαίτερον ἄλλων, τίς τρόπος ἄνδρα προβάσει
ἐξ ἱερῶν ἀέθλων
μέλλοντα ποθεινοτάταν δόξαν φέρειν.
65νῦν μὲν αὐτῷ γέρας Ἀλκιμέδων
νίκαν τριακοστὰν ἑλών·


κι όχι δίχως τα παιδιά σου. Αλλά θ᾽ αρχίσει με την πρώτη τη γενιά [στρ. γ]
46και με την τέταρτη θα τελειώσει». Αυτά σαν είπε ξάστερα ο θεός,
ετράβηξε γοργά κατά τον Ξάνθο, κατά τις Αμαζόνες
με τα ωραία τους άτια, κατά τον Ίστρο,
ενώ της τρίαινας ο αφέντης με το γοργό του άρμα
κατά του Ισθμού τη θάλασσα τραβούσε
50με τα χρυσά του τ᾽ άτια, φέρνοντας εδώ
μαζί του τον Αιακό.

Και πήγαινε να δει τα κορφοβούνια της Κορίνθου [αντ. γ]
με τις περίλαμπρες γιορτές της.
Τίποτα δεν είναι εξίσου τερπνό για όλους τους ανθρώπους.
Αν ιστορώ εγώ στον ύμνο μου τη δόξα, που ο Μελησίας
κέρδισε σε αγώνες νέων που δεν άνθισαν τα γένια τους ακόμα,
55ας μη μου ρίξει ο φθόνος τον τραχύ του λίθο.
Γιατί την ίδια θε να πω πως είχε
και στη Νεμέα επιτυχία,
κι αργότερα στους ανδρικούς

του παγκρατίου αγώνες. Διδάσκεις [επωδ. γ]
60ευκολότερα, σαν ξέρεις· κι ανόητο να μην έχεις πρώτα μάθει·
γιατ᾽ είναι πιο ελαφρόμυαλος όποιος δεν έχει πείρα.
Εκείνα θε να πει
καλύτερ᾽ απ᾽ τους άλλους εκείνος
που μέλλει την πολύποθη τη δόξα να κερδίσει
στους ιερούς αθλητικούς αγώνες.
65Και τώρα ο Μελησίας χρωστάει στον Αλκιμέδοντα τούτο το βραβείο
που έκανε για χάρη του οι νίκες να γίνουν τριάντα·