Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Ἰφιγένεια ἡ ἐν Ταύροις (1153-1187)


ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ


ΘΟΑΣ
ποῦ ᾽σθ᾽ ἡ πυλωρὸς τῶνδε δωμάτων γυνὴ
Ἑλληνίς; ἤδη τῶν ξένων κατήρξατο;
1155ἀδύτοις ἐν ἁγνοῖς σῶμα λάμπονται πυρί;
ΧΟ. ἥδ᾽ ἐστίν, ἥ σοι πάντ᾽, ἄναξ, ἐρεῖ σαφῶς.
ΘΟ. ἔα·
τί τόδε μεταίρεις ἐξ ἀκινήτων βάθρων,
Ἀγαμέμνονος παῖ, θεᾶς ἄγαλμ᾽ ἐν ὠλέναις;
ΙΦ. ἄναξ, ἔχ᾽ αὐτοῦ πόδα σὸν ἐν παραστάσιν.
1160ΘΟ. τί δ᾽ ἔστιν, Ἰφιγένεια, καινὸν ἐν δόμοις;
ΙΦ. ἀπέπτυσ᾽· Ὁσίᾳ γὰρ δίδωμ᾽ ἔπος τόδε.
ΘΟ. τί φροιμιάζει νεοχμόν; ἐξαύδα σαφῶς.
ΙΦ. οὐ καθαρά μοι τὰ θύματ᾽ ἠγρεύσασθ᾽, ἄναξ.
ΘΟ. τί τοὐκδιδάξαν τοῦτό σ᾽; ἢ δόξαν λέγεις;
1165ΙΦ. βρέτας τὸ τῆς θεοῦ πάλιν ἕδρας ἀπεστράφη.
ΘΟ. αὐτόματον, ἤ νιν σεισμὸς ἔστρεψε χθονός;
ΙΦ. αὐτόματον· ὄψιν δ᾽ ὀμμάτων ξυνήρμοσεν.
ΘΟ. ἡ δ᾽ αἰτία τίς; ἦ τὸ τῶν ξένων μύσος;
ΙΦ. ἥδ᾽, οὐδὲν ἄλλο· δεινὰ γὰρ δεδράκατον.
1170ΘΟ. ἀλλ᾽ ἦ τιν᾽ ἔκανον βαρβάρων ἀκτῆς ἔπι;
ΙΦ. οἰκεῖον ἦλθον τὸν φόνον κεκτημένοι.
ΘΟ. τίν᾽; εἰς ἔρον γὰρ τοῦ μαθεῖν πεπτώκαμεν.
ΙΦ. μητέρα κατειργάσαντο κοινωνῷ ξίφει.
ΘΟ. Ἄπολλον, οὐδ᾽ ἐν βαρβάροις γ᾽ ἔτλη τις ἄν.
1175ΙΦ. πάσης διωγμοῖς ἠλάθησαν Ἑλλάδος.
ΘΟ. ἦ τῶνδ᾽ ἕκατι δῆτ᾽ ἄγαλμ᾽ ἔξω φέρεις;
ΙΦ. σεμνόν γ᾽ ὑπ᾽ αἰθέρ᾽, ὡς μεταστήσω φόνου.
ΘΟ. μίασμα δ᾽ ἔγνως τοῖν ξένοιν ποίῳ τρόπῳ;
ΙΦ. ἤλεγχον, ὡς θεᾶς βρέτας ἀπεστράφη πάλιν.
1180ΘΟ. σοφήν σ᾽ ἔθρεψεν Ἑλλάς, ὡς ᾔσθου καλῶς.
ΙΦ. καὶ μὴν καθεῖσαν δέλεαρ ἡδύ μοι φρενῶν.
ΘΟ. τῶν Ἀργόθεν τι φίλτρον ἀγγέλλοντέ σοι;
ΙΦ. τὸν μόνον Ὀρέστην ἐμὸν ἀδελφὸν εὐτυχεῖν.
ΘΟ. ὡς δή σφε σῴσαις ἡδοναῖς ἀγγελμάτων.
1185ΙΦ. καὶ πατέρα γε ζῆν καὶ καλῶς πράσσειν ἐμόν.
ΘΟ. σὺ δ᾽ ἐς τὸ τῆς θεοῦ γ᾽ ἐξένευσας εἰκότως.
ΙΦ. πᾶσάν γε μισοῦσ᾽ Ἑλλάδ᾽, ἥ μ᾽ ἀπώλεσεν.


ΤΡΙΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ


Έρχεται ο Θόας.
 ΘΟΑΣ
 Πού ειν᾽ του ναού η ιέρεια η Ελληνίδα;
 Ράντισε για θυσία τους ξένους; Στο άγιο
 τ᾽ άδυτο τρώει η φλόγα τα κορμιά τους;
 Στην πόρτα του ναού παρουσιάζεται η Ιφιγένεια κρατώντας το άγαλμα της θεάς.
 ΧΟΡ. Νά τη. Απ᾽ την ίδια θα τα μάθεις, ρήγα.
 ΘΟ. Α!
 Του Αγαμέμνονα κόρη, πώς της θεάς μας
 τ᾽ άγαλμα πήρες απ᾽ τ᾽ ακίνητό του
 το βάθρο και στα χέρια το σηκώνεις;
 ΙΦΙ. Σταμάτα εκεί στον πρόναο, βασιλιά μου.
 1160ΘΟ. Μα τί έχει γίνει στο ναό, Ιφιγένεια;
 ΙΦΙ. Φτύνω· ιερό μου χρέος αυτός ο λόγος.
 ΘΟ. Τί νέα να μελετάς; ξάστερα μίλα.
 ΙΦΙ. Τσακώσατε σφαχτά που ακάθαρτα είναι.
 ΘΟ. Πώς το ᾽μαθες; μην είν᾽ απλή εικασία;
 ΙΦΙ. Της θεάς η εικόνα γύρισε απ᾽ την άλλη.
 ΘΟ. Μόνη της ή σεισμός τη γύρισε έτσι;
 ΙΦΙ. Μόνη της· και τα μάτια έκλεισε κιόλας.
 ΘΟ. Μα ποιά η αιτία; το μόλυσμα των ξένων;
 ΙΦΙ. Όχι άλλο· αυτό· φριχτή έχουν κάμει πράξη.
 1170ΘΟ. Σκοτώσαν στο γιαλό κανένα βάρβαρο;
 ΙΦΙ. Φονιάδες απ᾽ τον τόπο τους μας ήρθαν.
 ΘΟ. Τίνος; Περίεργος είμαι να το μάθω.
 ΙΦΙ. Μαχαίρωσαν τη μάνα τους οι δυο τους.
 ΘΟ. Ω Φοίβε! Αυτό ούτε βάρβαρος το κάνει.
 ΙΦΙ. Απ᾽ όλη την Ελλάδα είναι διωγμένοι.
 ΘΟ. Και το άγαλμα γι᾽ αυτό το βγάζεις έξω;
 ΙΦΙ. Ναι, πέρ᾽ απ᾽ το αίμα, στον αγνόν αιθέρα.
 ΘΟ. Και πώς το μίασμα έμαθες των ξένων;
 ΙΦΙ. Σα γύρισε η εικόνα, τους ρωτούσα.
 1180ΘΟ. Σοφή Ελληνίδα! Ωραία που το ᾽χεις νιώσει!
 ΙΦΙ. Μα δόλωμα του νου γλυκό μού ρίξαν.
 ΘΟ. Καλό μαντάτο απ᾽ τ᾽ Άργος μήπως σου είπαν;
 ΙΦΙ. Πως ζει ο Ορέστης, ο αδερφός μου, ο μόνος.
 ΘΟ. Για να ευχαριστηθείς και να τους σώσεις.
 ΙΦΙ. Ναι, κι ότι ευτυχισμένος ζει ο πατέρας.
 ΘΟ. Μα εσύ της θεάς το μέρος βέβαια πήρες.
 ΙΦΙ. Μισώ όλη την Ελλάδα, φόνισσά μου.