ΠΕΜΠΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ

ΧΟ. Ω Γη,
ω υπέρλαμπρη αχτίνα του Ήλιου,
δείτε την καταραμένη γυναίκα, δείτε την,
προτού το χέρι της
χτυπήσει φονικό τα παιδιά της.
1255Από τη χρυσή γενιά σου εβλάστησε, Ήλιε,
και φοβάμαι όταν χέρι ανθρώπου
χύνει στο χώμα αίμα θεού.
Όμως εσύ, φως θεϊκό,
καθήλωσέ την, κατατρόπωσέ την,
διώξε από το σπίτι
1260την ανελέητη Ερινύα
που διψάει για αίμα.

Μάταιος ο μόχθος σου για τα παιδιά,
ματαίως εγέννησες γιους αγαπημένους,
εσύ που άφησες πίσω σου
την αφιλόξενη πύλη των σκοτεινών Συμπληγάδων.
1265Άμοιρη, γιατί συγκλονίζει την ψυχή σου βαριά οργή
κι ένας φόνος παράφορος ακολουθεί τον άλλον φόνο;
Μέγα το μίασμα για τους θνητούς,
όταν με το ίδιο τους το χέρι
χύνουν αίμα από το αίμα τους·
έρχονται τότε από τους θεούς
και ρημάζουν τα σπίτια
1270συμφορές ταιριαστές
με των αυτουργών τα έργα.

ΠΑΙΔΙ (από μέσα)
1270aΑλίμονο!
1273ΧΟ. Άκουσες την κραυγή των παιδιών, την άκουσες;
1274Aλίμονο, ανελέητη γυναίκα, αλίμονο κακορίζικη.
ΠΑΙΔΙ A (από μέσα)
1271Ωωω! Τί να κάνω; Πού να πάω για να ξεφύγω από το χέρι της μητέρας;
ΠΑΙΔΙ Β (από μέσα)
1272Δεν ξέρω, αδελφέ μου ακριβέ και αγαπημένε· πεθαίνουμε.
1275ΧΟ. Να μπω μέσα; Η σκέψη μου,
να σώσουμε από τη σφαγή τα παιδιά.
ΠΑΙΔΙ Α (από μέσα)
Σώστε μας, για όνομα των θεών, σώστε μας. Σε λίγο θα ᾽ναι αργά.
ΠΑΙΔΙ Β (από μέσα)
Είμαστε πια τόσο κοντά στην παγίδα του μαχαιριού.
ΧΟ. Αλύγιστη γυναίκα,
1280πρέπει να είσαι από πέτρα ή σίδερο,
για να θες να θανατώσεις με το ίδιο σου το χέρι
τα παιδιά που εβλάστησαν από το σώμα σου.

Mία, λένε, από τις γυναίκες του περασμένου καιρού,
μονάχα μία,
σήκωσε το χέρι φονικό
πάνω από τα λατρεμένα της παιδιά.
Μιλώ για την Ινώ,
που ο νους της εσαλεύθη από θεού,
1285όταν η γυναίκα του Δία
την έσπρωξε να φύγει από το σπίτι της
και να πλανιέται αλλοπαρμένη.
Σαν έπραξε των παιδιών τον φόνο τον ανίερο,
τινάχθηκε από την απόκρημνη ακτή
στο αλμυρό κύμα η δύσμοιρη
και χάθηκε πεθαίνοντας μαζί με τα δυο της παιδιά.
1290Τί το τρομερό δεν θα μπορούσε
τώρα πια να συμβεί;
Πολύμοχθοι έρωτες των γυναικών,
πόσα δεινά έχετε φέρει ώς τώρα στους ανθρώπους!