ΣΤΑΣΙΜΟΝ ΤΡΙΤΟΝ

ΧΟ. ἦ μέγα μοι τὰ θεῶν μελεδήμαθ᾽, ὅταν φρένας ἔλθηι, [στρ. α]
1105 λύπας παραιρεῖ· ξύνεσιν δέ τιν᾽ ἐλπίδι κεύθων
λείπομαι ἔν τε τύχαις θνατῶν καὶ ἐν ἔργμασι λεύσσων·
ἄλλα γὰρ ἄλλοθεν ἀμείβεται, μετὰ δ᾽ ἵσταται ἀνδράσιν αἰὼν
1110 πολυπλάνητος αἰεί.

εἴθε μοι εὐξαμέναι θεόθεν τάδε μοῖρα παράσχοι, [ἀντ. α]
τύχαν μετ᾽ ὄλβου καὶ ἀκήρατον ἄλγεσι θυμόν·
1115 δόξα δὲ μήτ᾽ ἀτρεκὴς μήτ᾽ αὖ παράσημος ἐνείη,
ῥάιδια δ᾽ ἤθεα τὸν αὔριον μεταβαλλομένα χρόνον αἰεὶ
βίον συνευτυχοίην.

1120 οὐκέτι γὰρ καθαρὰν φρέν᾽ ἔχω, παρὰ δ᾽ ἐλπίδ᾽ ἃ λεύσσω· [στρ. β]
ἐπεὶ τὸν Ἑλλανίας φανερώτατον ἀστέρ᾽ Ἀφαίας
εἴδομεν εἴδομεν ἐκ πατρὸς ὀργᾶς
1125 ἄλλαν ἐπ᾽ αἶαν ἱέμενον.
ὦ ψάμαθοι πολιήτιδος ἀκτᾶς,
ὦ δρυμὸς ὄρεος ὅθι κυνῶν
ὠκυπόδων μέτα θῆρας ἔναιρεν
1130 Δίκτυνναν ἀμφὶ σεμνάν.

οὐκέτι συζυγίαν πώλων Ἐνετᾶν ἐπιβάσηι [ἀντ. β]
τὸν ἀμφὶ Λίμνας τρόχον κατέχων ποδὶ γυμνάδος ἵππου·
1135 μοῦσα δ᾽ ἄυπνος ὑπ᾽ ἄντυγι χορδᾶν
λήξει πατρῶιον ἀνὰ δόμον·
ἀστέφανοι δὲ κόρας ἀνάπαυλαι
Λατοῦς βαθεῖαν ἀνὰ χλόαν·
1140 νυμφιδία δ᾽ ἀπόλωλε φυγᾶι σᾶι
λέκτρων ἅμιλλα κούραις.

ἐγὼ δὲ σᾶι δυστυχίαι [ἐπῳδ.]
δάκρυσιν διοίσω
πότμον ἄποτμον. ὦ τάλαινα μᾶτερ,
1145 ἔτεκες ἀνόνατα· φεῦ,
μανίω θεοῖσιν.
ἰὼ ἰώ·
συζύγιαι Χάριτες, τί τὸν τάλαν᾽ ἐκ πατρίας γᾶς
οὐδὲν ἄτας αἴτιον
1150 πέμπετε τῶνδ᾽ ἀπ᾽ οἴκων;
καὶ μὴν ὀπαδὸν Ἱππολύτου τόνδ᾽ εἰσορῶ
σπουδῆι σκυθρωπὸν πρὸς δόμους ὁρμώμενον.