[11.19] «Μά την Ήρα», είπα εγώ, Ισχόμαχε, «αυτά που κάνεις μου αρέσουν. Το να χρησιμοποιείς ταυτόχρονα και με την ίδια διάθεση για προσωπικό σου όφελος τα πρακτικά μέσα που σου δίνουν την υγεία μα και την καλή σωματική δύναμη και τα σχετικά με την προετοιμασία για πολεμικές ασκήσεις και τις ιδιαίτερες φροντίδες για τον ειρηνικό πλούτο, όλα αυτά νομίζω ότι είναι άξια θαυμασμού. [11.20] Και βέβαια, ότι τα φροντίζεις σωστά το καθένα απ᾽ αυτά το έχεις αποδείξει ικανοποιητικά· γιατί και υγιή και δυνατό με τη βοήθεια των θεών, ως επί το πλείστον, σε βλέπουμε και γνωρίζουμε καλά ότι συγκαταλέγεσαι ανάμεσα στους πιο καλούς ιππείς και στους πιο πλούσιους ανθρώπους».
[11.21] «Ενώ λοιπόν εγώ, Σωκράτη, συμπεριφέρομαι με αυτόν τον τρόπο, αναμφίβολα με συκοφαντούν πολλοί· εσύ ίσως φανταζόσουν ότι θα πω πως πράγματι πολλοί με έχουν ονομάσει “καλό και αγαθό”».
[11.22] «Και αυτό, Ισχόμαχε, είχα σκοπό να σε ρωτήσω, αν φροντίζεις και αυτό, πώς θα είσαι ικανός να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και να διεκδικείς το δίκιο σου, αν παρουσιαστεί ανάγκη».
«Δεν βλέπεις, Σωκράτη, ότι συνεχώς ασκούμαι σε αυτά: να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου ότι δεν αδικώ κανένα, απεναντίας ότι ευεργετώ πολλούς, όσο μπορώ· και δεν βλέπεις ότι εξασκούμαι στο να κατηγορώ κυρίως όταν πληροφορούμαι ότι μερικοί άνθρωποι αδικούν πολλούς στα ατομικά τους συμφέροντα και την πόλη τους, ενώ δεν ευεργετούν κανέναν;»
[11.23] «Ακόμη, φανέρωσέ μου και αυτό, Ισχόμαχε, αν προσπαθείς να διευθετήσεις τις διαφορές με τη συζήτηση».
«Ποτέ, Σωκράτη, δεν σταματώ να εξασκούμαι στον ρητορικό λόγο. Αν ακούσω, για παράδειγμα, κάποιον δούλο να κατηγορεί ή να υπερασπίζεται κάποιον, προσπαθώ να τον ελέγξω αποκαθιστώντας την αλήθεια. Ή ακόμη κατηγορώ κάποιον μπροστά στους φίλους μου ή επαινώ ή προσπαθώ να συμφιλιώσω μερικούς φίλους, προσπαθώντας να τους αποδείξω ότι τους συμφέρει περισσότερο να είναι φίλοι παρά εχθροί. [11.24] Ή κατηγορούμε κάποιον στρατηγό όλοι μαζί ή υπερασπιζόμαστε κάποιον, εάν άδικα τον κατηγορούν, ή κατηγορούμε ο ένας τον άλλο, εάν κάποιος άδικα απολαμβάνει τιμές. Πολλές φορές επίσης, καθώς σκεπτόμαστε, επαινούμε αυτά που ενδεχομένως επιθυμούμε να κάνουμε, ενώ κατηγορούμε αυτά που δεν θέλουμε να κάνουμε. [11.25] Άλλωστε», πρόσθεσε, «εγώ πολλές φορές καταδικάστηκα και προσωπικά σε μια τιμωρία ή σε μια αποζημίωση».
«Από ποιόν Ισχόμαχε;» είπα εγώ, «δεν είχα ιδέα».
«Από τη γυναίκα μου», είπε.
«Πώς, λοιπόν», είπα εγώ, «υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου για την κατηγορία;»
«Όταν με συμφέρει να πω την αλήθεια, όλα εξελίσσονται ομαλά. Όταν όμως χρειάζεται να πω ένα ψέμα, μά τον Δία, δεν μπορώ να κάνω το άσπρο μαύρο».
Εγώ πρόσθεσα: «Ίσως, Ισχόμαχε, δεν μπορείς να κάνεις το ψέμα αλήθεια».