ΧΟ. Δικαίως, ως φαίνεται, ο θεός
έριξε απάνω στον Ιάσονα
πολλά δεινά τούτη τη μέρα.
[Δυστυχισμένη κόρη του Κρέοντα,
πονάμε τόσο για τα πάθη σου!
Για τον γάμο σου με τον Ιάσονα
1235πορεύεσαι στα δώματα του Άδη.]
ΜΗ. Η απόφαση γι᾽ αυτό που έχω να πράξω, φίλες, επάρθηκε:
να σκοτώσω τάχιστα τα παιδιά μου
και να φύγω από τούτη τη γη·
να μη βραδύνω και αφήσω να τα σκοτώσει
άλλο χέρι, σκληρότερο.
1240Ανάγκη αδήριτη. Πρέπει να πεθάνουν.
Και αφού πρέπει που πρέπει,
εγώ που τα γέννησα, εγώ και θα τα σκοτώσω.
Εμπρός, καρδιά μου, οπλίσου! Γιατί αργώ
να πράξω το τρομερό, το αναπόδραστο;
Εμπρός, χέρι μου θλιβερό, άδραξε το ξίφος,
1245άδραξέ το, βάδισε ώς τον πικρό βατήρα του βίου,
και μη λιποψυχήσεις, μη θυμηθείς τα παιδιά σου,
ότι τα λάτρεψες, ότι τα γέννησες.
Τη μέρα τούτη τη μικρή ξέχνα τα παιδιά σου
και ύστερα θρήνησε και ξαναθρήνησε. Γιατί και αν τα σκοτώσεις,
1250τα λάτρεψες. Εγώ είμαι μια γυναίκα κακορίζικη.

(Η Μήδεια εισέρχεται στο σπίτι.)