ΒΑΤ. (ΩΔΗ)
Μαζί μου τραγουδήσετε, Μούσες, την κορασιά μου,
25γιατί ό,τι σεις εγγίξετε, όμορφα γίνοντ᾽ όλα.

Βομβύκα αγαπημένη μου, Συριάνα όλοι σε λένε,
ηλιοκαμένη, αδύνατη, μα εγώ σε λέω σταράτη.

Τα γιούλια είναι μαυριδερά, μαυριδεροί οι λαλέδες,
μα στα στεφάνια πάντοτε την πρώτη θέση παίρνουν.

30Η γίδα γι᾽ άνθη της ροδιάς, ο λύκος για τη γίδα,
για σπόρο ο γερανός, κι εγώ τρελαίνομαι για σένα.

Το βιος του Κροίσου ας είχα εγώ, να κάνω και τους δυο μας
χρυσοπλασμέν᾽ αγάλματα, τάμα στην Αφροδίτη,

εσύ σουραύλι να κρατείς, τριαντάφυλλο είτε μήλο
35κι εγώ με πέδιλ᾽ αλαφρά το χορευτή να κάνω.

Τα πόδια σου αλαφροπατούν κι είναι γλυκιά η φωνή σου,
για τους καλούς τους τρόπους σου παινέματα δε βρίσκω.

ΜΙΛ. Δεν ξέραμε πως τραγουδεί τόσο καλά ο εργάτης.
Αρμονικά τα ταίριασε τα λόγια του στις ρίμες.
40Κρίμα σ᾽ αυτά τα γένια σου που ανώφελα τα φέρνεις!
Άκουσε και τί τραγουδούν στο θείο το Λιτυέρση.

(ΩΔΗ)
Δήμητρα συ χιλιόκαρπη, τούτο μου το χωράφι
κάνε το καλοδούλευτο και πολυκαρποφόρο.
Σφίγγετε τα δεμάτια σας να μην τα δουν διαβάτες
45και πουν: εργάτες είν᾽ αυτοί; κρίμα στο μεροδούλι.

Ας βλέπουν πίσω οι θημωνιές ή στο βοριά ή στη δύση.
Έτσι μονάχα θα μπορούν τα στάχυα να φουσκώνουν.

Όσοι αλωνίζουν, μη ζητούν ύπνο το μεσημέρι·
αυτή την ώρα τρίβονται σαν άχυρα τα στάχυα.

50Όταν ξυπνά ο κορυδαλλός αρχίσετε το θέρος
και πάψετε όταν κοιμηθεί· στο κάμα αναπαυθείτε.

Καλότυχος ο βάτραχος με τη ζωή που κάνει
μηδέ φροντίζει για νερό, γιατί παντού το βρίσκει.

Βράσε καλύτερα φακή, φιλάργυρ᾽ επιστάτη,
55μη κόβοντας το κύμινο κόψεις το δάχτυλό σου.

Τέτοια τραγούδια, θεριστή, πρέπουν στους θεριστάδες,
κι όσο για την αγάπη σου, που κατατυραγνά σε,
τραγούδα την στη μάνα σου ταχιά μόλις ξυπνήσει.