ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ

ΧΟΡΟΣ
Γιατί με τόσο πείσμα εμπρός
στη λαφροΐσκιωτή μου την καρδιά
αυτός ο φόβος να πηδά
κι ακάλεστος κι απλέρωτος
μαντείες να μου καλοναρχά;
Γιατί σαν τα όνειρα τα σκοτεινά
980να μην μπορώ να τον ξορκίσω
και το καλό το θάρρος μου ξανά
στο θρόνο της καρδιάς να στήσω;
Κι όμως καιρός επέρασε από τότες
που σέρνοντας τα παλαμάρια
ταράξανε τον άμμο του γιαλού,
όταν κατά την Τροία ξεκίνησαν
οι ναύτες μας κι οι στρατιώτες.

Του γυρισμού των τώρα εγώ
μάρτυρας είμαι μόνος μου μ᾽ αυτά
τα δυο μου μάτια· κι όμως, πώς
ψέλνει από μέσα μου η καρδιά
990χωρίς κιθάρας συνοδειά
των Ερινύων το θρήνο, που κανείς
δεν της τον έχει ποτέ μάθει;
κι αχ! της γλυκιάς ελπίδας το καλό
το θάρρος μού έφυγε κι εχάθη.
Γιατί τα σπλάχνα δε σπαρνούνε
έτσι άδικα ποτέ κι ουδέ του κάκου
χοροπηδά στα στήθια μου η καρδιά.
μα εύχομαι κατ᾽ ανέμου οι φόβοι μου
1000να παν και ψεύτικοι να βγούνε.