ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ

ΧΟΡ. Γλυκός μού είναι ο χορός, σα συντροφεύεται
με της λυγερής φλογέρας τα τσακίσματα
και με τη χιλιόχαρη Αφροδίτη·
κι είναι χαρά κανείς να βλέπει
τους καλούς του να ευτυχούνε,
που πρώτα το ήσαν στερημένα.
Πολλά γεννά η Μοίρα, που δίνει
το κάθε τέλος, κι η ελικιά,
900το παιδί του αιώνιου χρόνου.

Ω πόλη μας, κρατείς τον δίκιο
δρόμο· ποτέ τους θεούς μην πάψεις
να τους τιμάς· κι ο που σου λέγει
τ᾽ όχι είναι αληθινά τρελός
μετά από τέτοιες αποδείξεις.
Γιατί ολοφάνερα ο θεός
δυνατός δείχτηκε, των άδικων
τη μεγαλοφροσύνη ρίχνοντας.

910Στον ουρανό είναι ανεβασμένος
θεός ο γόνος σου, ω γερόντισσα·
δεν το πιστεύω πως κατέβηκε
στου Άδη το βασίλειο καίγοντας
το κορμί με φλόγα ολέθρια·
τώρα το ερωτικό κρεβάτι
μοιράζεται της Ήβης στ᾽ ουρανού
την ολόχρυσην αυλή.
Ω θείε Υμέναιε, δυο παιδιά
του Διός άξια τα ένωσες!

Γιά ιδές πώς τα ᾽φερεν η τύχη·
920καταπώς λέγουν, του πατέρα των
φίλος ήταν η Αθηνά,
κι η πόλη κι ο λαός της τώρα
τους έσωσε κι αντίσκοψε
την περηφάνια του τυράννου,
που πριν τιμωρηθεί ήταν η ψυχή του
απόκοτη. Άμποτες εμένα
μήτε η ψυχή μου μήτε η γνώμη μου
να ᾽ναι ποτές αχόρταγες!