ΕΚΑΒΗ
Πες μου, πρώτα,
για τον Πολύδωρο, το παιδί μου που πήρες
από το χέρι μου κι απ᾽ του πατέρα του το χέρι,
αν ζει· για τ᾽ άλλα, σε ρωτάω κατόπι.
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Ζει, όσο γι᾽ αυτόν, εστάθης τυχερή.
ΕΚΑΒΗ
990Ω φίλε, ωραία τα λες και σου ταιριάζουν.
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Τί άλλο, λοιπόν, θέλεις να μάθεις από μένα;
ΕΚΑΒΗ
Αν με θυμάται λίγο, εμέ που τον εγέννησα.
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Α, βέβαια, κι ήθελε νά ᾽ρθει κρυφά ως εδώ.
ΕΚΑΒΗ
Και το χρυσάφι που ᾽φερε απ᾽ την Τροία υπάρχει;
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Υπάρχει και καλά φυλάγεται στο σπίτι μου.
ΕΚΑΒΗ
Φύλαγέ το και μην ορέγεσαι τα ξένα.
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Ποτέ, κυρά μου· τα δικά μου ας απολάψω.
ΕΚΑΒΗ
Ξέρεις τί έχω να πω σε σένα και στους γιους σου;
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Πού να ξέρω; Από σε περιμένω ν᾽ ακούσω.
ΕΚΑΒΗ
1000Υπάρχει, καλέ μου, που σου έχω τόση αγάπη…
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Τί πράμα, λοιπόν, που πρέπει να το ξέρουμε
κι εγώ και τα παιδιά μου;
ΕΚΑΒΗ
Παλιά κρυψώνα με χρυσάφι, της γενιάς
του Πριάμου.
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Κι αυτό θέλεις
να μηνύσεις στον γιο σου;
ΕΚΑΒΗ
Ναι, μ᾽ εσένα
που τους θεούς φοβάσαι.
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Για ποιό λόγο
θέλησες να ᾽ναι εδώ και τα παιδιά μου;
ΕΚΑΒΗ
Να ξέρουνε κι αυτά, αν εσύ πεθάνεις.
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Σωστά μιλάς· αυτό είναι το πιο φρόνιμο.
ΕΚΑΒΗ
Ξέρεις στην Τροία πού βρίσκεται ο ναός
της Αθηνάς;
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Εκεί ᾽ναι το χρυσάφι;
Και ποιό είναι το σημάδι;
ΕΚΑΒΗ
Μαύρη πέτρα
1010που εξέχει από τη γης.
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Έχεις ακόμα
κάτι να πεις για όλα τούτα;
ΕΚΑΒΗ
Θέλω
να μου γλιτώσεις όσα καλά έχω πάρει.
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Πού ᾽ναι τα; Μες στα ρούχα, ή σε κρυψώνα;
ΕΚΑΒΗ
Ανάμεσα στα λάφυρα τα σωριασμένα
στις τέντες.
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Αλλά πού;
Των Αχαιών βλέπω εδώ το ναυτολόι.
ΕΚΑΒΗ
Έχουν κι οι αιχμάλωτες γυναίκες τις σκηνές τους.
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ
Κι είναι σίγουρα εκεί; Μήπως υπάρχουν άντρες;
ΕΚΑΒΗ
Κανένας Αχαιός, εμείς μονάχες.
Μπες μέσα· γιατί βιάζονται οι Αργίτες
1020να λύσουν τα καράβια, για τον γυρισμό.
Κι αφού γίνουν τα πάντα καθώς πρέπει,
φεύγεις πάλι, μαζί με τα παιδιά σου,
κατά κει που κι ο γιος μου, με δική σου
φροντίδα κατοικεί.
(Φεύγουν προς τις σκηνές.)