ΣΤΑΣΙΜΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟΝ

ΧΟΡ. Ποιάν απ᾽ τις δυο συφορές
να κλάψω πρώτα και ποιάν ύστερα,
να κρίνω δε μπορώ η δυστυχισμένη.

950Τη μια την έχομ᾽ εδώ μπρος
στα μάτια μας· την άλλη περιμένομε
κι είν᾽ όμοιο να ᾽χεις και να περιμένεις.

Ω να ᾽ταν να σηκώνονταν
καμιά ανεμορριπή,
που να ᾽θελε μακριά με ξετοπίσει,
για να μην πέθαιν᾽ απ᾽ το φόβο μου
και μόνο που θενά ᾽βλεπ᾽ άξαφνα
τον αντρειωμένο γιο τού Δία.
Γιατί, μέσα σε πόνους δίχως γλιτωμό,
τον φέρνουν, λένε, κατά δω
960μπρος στο παλάτι,
θέαμα ανείπωτο, φριχτό.

Κοντά λοιπόν κι όχι μακριά
η συφορά ηταν πὄκλαιγα
σα λυγερή αηδόνα· γιατί, νά την
μια συνοδειά από ξένους πὄφτασε.
Πώς τον σηκώνουν, πώς σα φίλο τους
τον γνοιάζουνται και προχωρούνε
με βαρύ βήμα σιγανό· μα αλίμονο,
ούτ᾽ άχνη ακούεται απ᾽ αυτόν.
Τέλειωσε τάχα,
970ή βύθος ύπνος τον κρατεί;