ΚΛΥ. Αχ πώς χωρίς υπερβολές να εκφράσω
το ευχαριστώ μου, μα όχι και πιο κάτω
απ᾽ το ύψος της σωστής ευγνωμοσύνης;
Οι ανώτεροι άνθρωποι, όταν τους παινούνε
980παραπανίσια, αγαναχτούν μ᾽ εκείνους
που τους παινούνε. Ντρέπομαι όμως κιόλας
λόγια να λέω που προκαλούν τον οίχτο
για συμφορές δικές μου, που είναι ξένες
για σε. Μακριά κι αν στέκει ωστόσο ο τίμιος,
τους δύστυχους τιμή του να βοηθάει.
Λυπήσου μας· μας βρήκαν πάθη που είναι
για λύπηση· γαμπρό μου ειχα πιστέψει
πως θα σε κάμω, κι ήταν κούφια ελπίδα·
κι ένα άλλο: η θυγατέρα μου αν πεθάνει,
κακός οιωνός αυτό μπορεί να γίνει
για ένα γάμο που αργότερα θα κάμεις,
και πρέπει εσύ απ᾽ αυτό να φυλαχτείς.
990Μα κι άρχισες και τέλειωσες ωραία·
η κόρη μου γλιτώνει, εσύ αν το θέλεις.
Τα γόνατά σου, ικέτισσα, μη θέλεις
να σου αγκαλιάσει; Αταίριαστο σε κόρη·
αλλ᾽ αν σ᾽ αρέσει, θά ᾽ρθει· αιδημοσύνη
το ευγενικό της θώρι θα σκεπάζει.
Αλλ᾽ αν θα δω από σένα τα ίδια, δίχως
εκείνη νά ᾽ρθει εμπρός σου, ας μένει μέσα·
γιατί το γόητρο θέλει να κρατιέται.
Όσο είναι βολετό, η ντροπή καλή ᾽ναι.
ΑΧΙ. Όχι, μη φέρνεις μπρος μου το κορίτσι·
να μη μας βρίσουν για άξεστους, κυρά μου.
1000Σα μαζευτεί στρατός, μακριά απ᾽ τις έγνοιες
τις σπιτικές, τα ξόμπλια συνηθίζει
και τις κακογλωσσιές. Με παρακάλια
ή δίχως παρακάλια, στο ίδιο τέρμα
πάντως θα πάτε εσείς· γιατί ένας είναι
τρανός για μένα αγώνας: να σας σώσω.
Ένα άκου, να το ξέρεις: λέω αλήθεια·
ψέματ᾽ αν λέω, αν σας γελώ, ας πεθάνω·
ας ζήσω, αν θα γλιτώσω την κοπέλα.