[6.103.1] Μετά απ᾽ αυτά οι Αθηναίοι έστησαν τρόπαιο, απόδωσαν, με εκεχειρία, τους νεκρούς στους Συρακουσίους και πήραν οι ίδιοι τους νεκρούς του Λαμάχου και των συντρόφων του. Έχοντας, τώρα, όλες τις δυνάμεις τους, πεζικές και ναυτικές, έχτισαν διπλό τείχος, ξεκινώντας από τις Επιπολές και τους γκρεμούς, έως την θάλασσα, και απέκλεισαν τους Συρακουσίους. [6.103.2] Ο ανεφοδιασμός έφτανε στον στρατό από όλα τα μέρη της Ιταλίας. Πήγαν να συμπολεμήσουν με τους Αθηναίους πολλοί Σικελοί, που έως τότε παρακολουθούσαν τα πράγματα, και τρία τυρρηνικά καράβια με πενήντα κουπιά. Όλα βάδιζαν σύμφωνα με τις ελπίδες τους, [6.103.3] γιατί και οι Συρακούσιοι δεν πίστευαν πια ότι θα μπορούσαν να νικήσουν στον πόλεμο, αφού δεν τους είχε έρθει καμιά βοήθεια από την Πελοπόννησο και δεν έκαναν λόγο μεταξύ τους, και προς τον Νικία, παρά για συνθηκολόγηση. Μετά τον θάνατο του Λαμάχου, ο Νικίας ήταν ο μόνος στρατηγός. [6.103.4] Αλλά δεν έπαιρναν καμιά οριστική απόφαση. Όπως είναι φυσικό για ανθρώπους που βρίσκονται σε δύσκολη θέση και πολιορκούνται πολύ πιο στενά από πριν, του μηνούσαν πολλά και έλεγαν ακόμα περισσότερα μεταξύ τους μέσα στην πολιτεία. Οι συμφορές τις οποίες είχαν πάθει, προκαλούσαν υποψίες μεταξύ τους και έπαψαν τους στρατηγούς που ασκούσαν την εξουσία όταν συνέβησαν αυτά, αποδίδοντάς τα στην κακοτυχία τους ή σε προδοσία, και διόρισαν στην θέση τους τον Ηρακλείδη, τον Ευκλέα και τον Τελλία.
[6.104.1] Στο μεταξύ ο Λακεδαιμόνιος Γύλιππος και τα κορινθιακά καράβια είχαν κιόλας φτάσει στην Λευκάδα με σκοπό να περάσουν γρήγορα στην Σικελία. Καθώς τους έφταναν συνεχώς δυσάρεστες πληροφορίες που συμφωνούσαν όλες —χωρίς να είναι αλήθεια— στο ότι οι Συρακούσες είχαν εντελώς αποκλειστεί, ο Γύλιππος δεν είχε πια καμιάν ελπίδα για την Σικελία, αλλά ήθελε να προστατέψει την Ιταλία. Αυτός ο ίδιος και ο Κορίνθιος Πυθήν με δύο καράβια λακωνικά και δύο κορινθιακά, πέρασαν όσο μπορούσαν πιο γρήγορα τον Ιόνιο κόλπο κι έφτασαν στον Τάραντα. Οι Κορίνθιοι θ᾽ ακολουθούσαν αργότερα, αφού θα ετοίμαζαν δέκα δικά τους καράβια, δύο λευκαδίτικα και τρία αμπρακιώτικα. [6.104.2] Από τον Τάραντα ο Γύλιππος έστειλε πρώτα πρέσβεις στους Θουρίους κι επικαλέσθηκε το ότι ο πατέρας του, άλλοτε, ήταν πολίτης των Θουρίων, αλλά δεν μπόρεσε να τους προσεταιριστεί. Έφυγε από τον Τάραντα και παράπλεε την Ιταλία. Στον Τεριναίο κόλπο τον άρπαξε ο άνεμος, που στην περιοχή εκείνη φυσάει δυνατά από τον βοριά, και τον παράσυρε στο πέλαγος. Άλλη φοβερή τρικυμία τον έριξε πάλι στον Τάραντα. Έσυρε στην στεριά όσο καράβια είχαν κακοπάθει από την τρικυμία και τα επισκεύασε. [6.104.3] Ο Νικίας είχε μάθει τον ερχομό του, αλλά περιφρονούσε τα λίγα καράβια του, όπως το είχαν πάθει και οι Θούριοι, και νόμισε ότι ερχόταν για πειρατεία. Δεν έλαβε κανένα μέτρο για να τον παρακολουθεί.
[6.105.1] Την ίδια εποχή του καλοκαιριού οι Λακεδαιμόνιοι και οι σύμμαχοί τους έκαναν εισβολή στην Αργολίδα και ρήμαξαν το μεγαλύτερο μέρος της γης. Οι Αθηναίοι έστειλαν βοήθεια στους Αργείους τριάντα καράβια και αυτό ήταν η πιο κατάφωρη παραβίαση της συνθήκης ειρήνης με τους Λακεδαιμονίους. [6.105.2] Πρωτύτερα, βοηθούσαν, βέβαια, τους Αργείους και τους Μαντινείς σε ληστρικές επιδρομές με ορμητήριο την Πύλο και σε αποβάσεις, περισσότερο σε άλλα μέρη της Πελοποννήσου παρά στην Λακωνική. Πολλές φορές οι Αργείοι τούς είχαν ζητήσει να κάνουν, μαζί τους, έστω και ελάχιστες καταστροφές στην Λακωνία, αλλά είχαν αρνηθεί. Εκείνη την φορά, όμως, με στρατηγούς τον Πυθόδωρο, τον Λαισπόδιο και τον Δημάρατο, οι Αθηναίοι έκαναν απόβαση στην Επίδαυρο την Λιμηρά και στις Πρασιές και σ᾽ άλλα μέρη και ρήμαξαν την γη δίνοντας έτσι καλή αφορμή στους Λακεδαιμονίους ν᾽ αμυνθούν εναντίον τους. [6.105.3] Όταν οι Αθηναίοι έφυγαν από την Αργολίδα με τα καράβια τους κι έφυγαν και οι Λακεδαιμόνιοι, οι Αργείοι έκαναν εισβολή στο έδαφος της Φλιασίας, ρήμαξαν την γη, σκότωσαν μερικούς κατοίκους και γύρισαν στο Άργος.