Ανακεφαλαίωση. Πρόσκληση των ρητόρων για συνεργασία πάνω στο γνωστό θέμα της εκστρατείας.
[187] Τώρα πια, που βρίσκομαι στου λόγου μου το τέρμα, δεν έχω την ίδια γνώμη που είχα όταν τον άρχιζα. Τότε πίστευα πως θα μπορέσω να μιλήσω με τρόπο αντάξιο για ένα τέτοιο θέμα· τώρα όμως ξέρω καλά πως δεν τα έχω καταφέρει να φτάσω τη σπουδαιότητά του και πως πολλά που είχα στο νου μου να σας πω μου έχουν διαφύγει. Δεν απομένει παρά να προσπαθήσετε μόνοι σας να συλλάβετε την ευημερία που θα αποκτήσουμε, εάν θα στρέψουμε προς τους βαρβάρους της ηπείρου τον πόλεμο που τώρα κάνουμε μεταξύ μας, αν θα μεταφέρουμε τα πλούτη της Ασίας στο χώρο της Ευρώπης.
[188] Και να μη μείνουν αυτά που τώρα ακούσατε λόγια μονάχα άδεια, αλλά, όσοι μπορούν να τα μεταβάλουν σε πράξη θετική, να ξεσηκώσουν με ζήλο ο ένας τον άλλο και να προσπαθήσουν με κάθε μέσο να επιτύχουν τη συμφιλίωση της πόλης μας και των Σπαρτιατών· όσοι πάλι διεκδικούν μια θέση ξέχωρη στο χώρο των ρητόρων, να πάψουν πια να ασχολούνται με το λόγο μου για τη γνωστή Παρακαταθήκη και να αραδιάζουν και τις άλλες τους γνωστές μικρολογίες· είναι καιρός να βάλουν τα δυνατά τους να με ανταγωνιστούν σ᾽ αυτόν εδώ το λόγο και να σκεφτούν πώς θα μιλήσουν με τρόπο ικανότερο γι᾽ αυτό το ίδιο θέμα, [189] έχοντας στο μυαλό τους ότι αυτοί που δίνουν μεγάλες υποσχέσεις δεν πρέπει να εξαντλούνται στα μικροζητήματα, δεν έχουν το δικαίωμα να εισηγούνται μέτρα που δε θα εξασφαλίσουν καμιά προκοπή σ᾽ αυτούς που θα πεισθούν, αλλά να δίνουν συμβουλές που, αν εισακουσθούν, και οι ίδιοι θα απαλλαγούν από τη δυσπραγία που έχουν, μα και στους άλλους θα φανούν πως πρόσφεραν λαμπρές υπηρεσίες.