ΣΤΑΣΙΜΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ
ΧΟ. Ὕπν᾽ ὀδύνας ἀδαής, Ὕπνε δ᾽ ἀλγέων, [στρ.]
εὐαὲς ἡμῖν
ἔλθοις, εὐαίων εὐαίων, ὦναξ·
830ὄμμασι δ᾽ ἀντίσχοις
τάνδ᾽ αἴγλαν, ἃ τέταται τανῦν.
ἴθι ἴθι μοι παιών.
ὦ τέκνον, ὅρα ποῦ στάσῃ,
ποῖ δὲ βάσῃ, πῶς δέ μοι τἀντεῦθεν
835φροντίδος. ὁρᾷς; εὕδει.
πρὸς τί μένομεν πράσσειν;
καιρός τοι πάντων γνώμαν ἴσχων
‹πολύ τι› πολὺ παρὰ πόδα κράτος ἄρνυται.
ΝΕ. ἀλλ᾽ ὅδε μὲν κλύει οὐδέν, ἐγὼ δ᾽ ὁρῶ οὕνεκα θήραν
840τήνδ᾽ ἁλίως ἔχομεν τόξων, δίχα τοῦδε πλέοντες.
τοῦδε γὰρ ὁ στέφανος, τοῦτον θεὸς εἶπε κομίζειν.
κομπεῖν δ᾽ ἔστ᾽ ἀτελῆ σὺν ψεύδεσιν αἰσχρὸν ὄνειδος.
ΧΟ. ἀλλά, τέκνον, τάδε μὲν θεὸς ὄψεται· [ἀντ.]
ὧν δ᾽ ἂν ἀμείβῃ μ᾽
845αὖθις, βαιάν μοι, βαιάν, ὦ τέκνον,
πέμπε λόγων φάμαν·
ὡς πάντων ἐν νόσῳ εὐδρακὴς
ὕπνος ἄυπνος λεύσσειν.
ἀλλ᾽ ὅ τι δύνᾳ μάκιστον,
850κεῖνο ‹δή› μοι, κεῖνό ‹μοι› λαθραίως
ἐξιδοῦ ὅπως πράξεις.
οἶσθα γὰρ ὃν αὐδῶμαι,
εἰ ταὐτᾷ τούτῳ γνώμαν ἴσχεις,
μάλα τοι ἄπορα πυκινοῖς ἐνιδεῖν πάθη.
οὖρός τοι, τέκνον, οὖρος· ἁ- [ἐπῳδ.] 855
νὴρ δ᾽ ἀνόμματος, οὐδ᾽ ἔχων ἀρωγάν,
ἐκτέταται νύχιος,—
ἀλεὴς ὕπνος ἐσθλός,—
860οὐ χερός, οὐ ποδός, οὔ τινος ἄρχων,
ἀλλά τις ὡς Ἀΐδᾳ πάρα κείμενος.
ὅρα, βλέπ᾽ εἰ καίρια
φθέγγῃ· τὸ δ᾽ ἁλώσιμον
ἐμᾷ φροντίδι, παῖ, πόνος
ὁ μὴ φοβῶν κράτιστος.
|
