20Θέλω να πιάσω απ᾽ την αρχή γι᾽ αυτούς [στρ. β]
και να ιστορήσω το καθετί από τον Τληπόλεμο αρχινώντας,
του Ηρακλή
τη γέννα τη λεοντόκαρδη. Απ᾽ του πατέρα τη μεριά
λένε με περηφάνια πως απ᾽ τον Δία κρατούν,
και η Αστυδάμεια η μάνα τους
του Αμύντορα είναι κόρη.
Αλλά γύρω απ᾽ των ανθρώπων το μυαλό
25αναρίθμητες κρέμονται αστοχίες· κι ούτε μπορεί κανείς να βρει

τι ᾽ναι για τον άνθρωπο καλύτερο και τώρα και στο τέλος. [αντ. β]
Και να, τον νόθο της Αλκμήνης αδερφό
με κλαρί τον κτυπά
σκληρής ελιάς και τον σκοτώνει,
εκείνον, τον Λικύμνιο, στην Τίρυνθα όταν πήγε
απ᾽ τα παλάτια της Μιδέας,
30της χώρας τούτης ο οικιστής μες στον θυμό του.
Ο ταραγμένος νους και τον σοφό παραπλανά.
Και πήγε τότε του θεού τη γνώμη να ζητήσει.

Κι ο χρυσομάλλης ο θεός [επωδ. β]
μες απ᾽ του ναού του το ευωδιαστό το άδυτο
του είπε με το καράβι από της Λέρνας την ακτή
ευθύς για την κυματόζωστη τη γη να βάλει πλώρη,
όπου μια μέρα, των θεών ο μέγας βασιλέας
με χρυσό χιόνι ερράντισε την πόλη,
35όταν, χάρη στου Ήφαιστου τις τέχνες,
με χτύπημα από χαλκήλατο πελέκι
η Αθηνά αναπήδησε απ᾽ την κορφή της κεφαλής του Δία
κι αλάλαξε μακρόσυρτη αφήνοντας πολεμική κραυγή,
που έκαμε τον Ουρανό και τη μητέρα Γη να τρέμουν.