ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

ΟΡΕΣΤΗΣ
Σκλάβε, ε συ σκλάβε! δεν ακούς που χτυπά η πόρτα;
δεν είν᾽ μέσα κανείς; σκλάβε, ματά σου κράζω·
νά, που φωνάζω τρεις φορές για νά ᾽βγει κάποιος,
αν είν ᾽το σπίτι του Αίγιστου ανοιχτό στον ξένο.
ΔΟΥΛΟΣ
Καλά, σ᾽ ακούω· ποιός ο ξένος; κι από πούθε;
ΟΡΕΣΤΗΣ
Δώσε είδηση σ᾽ αυτούς, που μέσα ᾽δω είν᾽ αφέντες
και που ήρθα ξάργου να τους φέρω κάτι νέα·
660μα βιάσου· γιατί βιάζεται κι η νύχτα, βλέπεις,
με το μαύρο τ᾽ αμάξι της κι οι στρατολάτες
ώρα να ρίξουν άγκυρα σε κάποιο χάνι.
ας έβγει έξω κανείς πὄχει εξουσία ᾽δω μέσα,
είτε νοικοκυρά — μα κάλλιο θα ᾽ταν άντρας·
γιατί τα λόγια η συστολή δεν τα μπερδεύει
πόχει κανείς να πει, και μιλά με πιο θάρρος
άντρας στον άντρα κι ανοιχτά τα ξεδιαλύνει.
ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
Λέγετε ξένοι, ό,τι χρειάζεσθε· γιατί όλα
θα βρείτε όσα ταιριάζει να ᾽χουν τέτοια σπίτια.
670θερμό λουτρό, και μαλακό στην κούρασή σας
κρεβάτι, κι ανοιχτής καρδιάς την παρουσία·
αν όμως σπουδαιότερη σας φέρνει ανάγκη,
αυτό ᾽ναι των αντρών δουλειά και ειδοποιούμε.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Ξένος είμαι, Δαυλιώτης από τη Φωκίδα·
καθώς για τ᾽ Άργος ξεκινούσα φορτωμένος
τα πράματά μου μόνος μου, έτσι όπως ήρθα,
με σίμωσ᾽ ένας που δε γνώριζα — κατόπι
το ᾽μαθ᾽ απ᾽ την κουβέντα: Στρόφιος Φωκιδιώτης·
κι αφού για πού με ρώτησε κι είπε και κείνος,
680μου λέει· «αφού έτσι κι έτσι, ξένε, πας για τ᾽ Άργος,
θύμας να πεις για τον Ορέστη στους γονιούς του,
πώς πέθανε· και κοίταξε μην τ ᾽αμελήσεις·
κι είτε κρίνουν εκεί να στείλουν να τον πάρουν,
ειτ᾽ εδώ να ταφή στα ξένα ξένος πάντα,
μου λες στο γυρισμό σου τις παραγγελιές των·
τώρα λεβέτι χάλκινο μες στα πλευρά του
τη στάχτη κλει του νιου, που κλάψαμ᾽ όπως πρέπει».
Είπα ᾽γω κείνα π᾽ άκουσα· τώρα δε ξέρω
αν τα᾽ πα σ᾽ όποιους έπρεπε και σε δικούς του,
690μα βέβαια πρέπει να το μάθουν οι γονιοί του.