ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ

ΧΟΡΟΣ
Παντοδύναμε Δία και πολιούχοι θεοί,
που τους πύργους του Κάδμου εγλιτώσατ᾽ αυτούς,
σε χαρά να ξεσπάσω κι ύμνους τάχα να πω
στων Θηβών τον προστάτη Σωτήρα,
ή να κλάψω πικρά τους κακότυχους δυο
θλιβερούς πολεμάρχους,
830που με τ᾽ όνομ᾽ αλήθεια πολύ ταιριαστό
απ᾽ τη άθεη διχόνοιά τους πάνε;

Ω μαύρη κι ολοτέλειωτη
του γένους και του Οιδίποδα κατάρα,
σύγκρυο σκληρό μου ζώνει την καρδιά
και σε θανατερό
ξεσπάνω μοιρολόγι σα μαινάδα,
ν᾽ ακούω πως πέσανε νεκροί
αντίθεα ματοκυλισμένοι.
ω συναυλία των κονταριών
αλήθεια τρισκαταραμένη!

840Ήρθ᾽ ως το τέλος ουδ᾽ απόστασε
η ευχή απ᾽ το στόμα του πατέρα
κι η γνώμη του Λαΐου η ανυπάκουη
βάσταξε ώς πέρα.
Μια έγνοια την πόλη σφίγγει κι οι χρησμοί
δε ξεθυμαίνουν. Ποιός, συφοριασμένοι
να το πιστέψει αυτό που κάματε;
Νά την, όχι με λόγια, η βαριοστέναχτη
και μαύρη συμφορά φτασμένη.