[128] Αν λοιπόν, Αθηναίοι, η συμπεριφορά του Μειδία ήταν από κάθε άλλη άποψη συνετή και μετριοπαθής και, χωρίς να έχει αδικήσει κανέναν άλλο συμπολίτη του, είχε φανεί τόσο κτηνώδης και βίαιος μόνο απέναντί μου, καταρχήν θα θεωρούσα το γεγονός ως προσωπική μου ατυχία· έπειτα θα είχα τον φόβο μήπως, επιδεικνύοντας μετριοπάθεια και καλοσύνη στην υπόλοιπη ζωή του, αποφύγει την τιμωρία για τις προσβολές του απέναντί μου. [129] Τώρα όμως είναι τόσα πολλά και σοβαρά τα αδικήματά του σε βάρος πολλών από σας, ώστε, ενώ έχω απαλλαγεί από αυτόν τον φόβο, φοβάμαι πάλι το αντίθετο, μήπως δηλαδή, όταν ακούσετε για τις πολλές και φοβερές συμφορές τις οποίες έχει προκαλέσει σε άλλους, σας περάσει από τον νου μία τέτοια σκέψη: «Γιατί αγανακτείς; Μήπως συ υπέφερες περισσότερο από όλους τους άλλους;» Όλες βέβαια τις πράξεις του ούτε εγώ θα μπορούσα να σας αναφέρω ούτε σεις θα είχατε την υπομονή να τις ακούσετε· ακόμη και αν μου παραχωρούσατε για τον υπόλοιπο λόγο μου όλον τον χρόνο που παραχωρήσατε και στους δυο μας —τον δικό μου και τον δικό του— πάλι δεν θα έφθανε· θα αναφέρω μόνο τα σημαντικότερα και πιο φανερά γεγονότα· [130] ή καλύτερα θα κάμω το εξής: θα σας διαβάσω όλα τα υπομνήματα, όπως τα έχω συντάξει για δική μου χρήση· θα αρχίσω με ό,τι θέλετε να ακούσετε πρώτα, έπειτα θα προχωρήσω στη δεύτερη προτίμησή σας και ούτω καθεξής, έως ότου έχετε διάθεση να με ακούτε. Είναι κάθε λογής τα υπομνήματα αυτά: και πολλές βιαιότητες και απάτες σε βάρος συγγενών και πράξεις ασέβειας προς τους θεούς· πουθενά δεν θα τον βρείτε να μην έχει κάμει πολλά αδικήματα που να αξίζουν τη θανατική ποινή.

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΔΙΚΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΜΕΙΔΙΑ

[131] Αυτές, κύριοι δικαστές, τις συμφορές έχει προκαλέσει σε όποιον συναντούσε κάθε φορά. Έχω παραλείψει και πολλά άλλα· κανένας δεν θα μπορούσε να εξιστορήσει σε μία και μόνη φορά όλες τις βιαιότητες, τις οποίες μια ολόκληρη ζωή συνεχώς επιχειρεί. Αξίζει όμως να διαπιστώσετε σε ποιό βαθμό αναίδειας έχει κιόλας φθάσει, επειδή δεν έχει τιμωρηθεί για κανένα από τα αδικήματά του. Πίστευε, όπως μου φαίνεται, ότι μία ενέργεια σε βάρος ενός ανθρώπου δεν είναι ούτε λαμπρό κατόρθωμα ούτε αρκετά τολμηρό ούτε αντάξιο αυτού του ίδιου· αν δεν επρόκειτο να εξευτελίσει ολόκληρη φυλή, τη Βουλή ή μία τάξη πολιτών και να καταδιώξει πολλούς από σας συγχρόνως, νόμιζε ότι η ζωή δεν έχει γι᾽ αυτόν καμιά αξία. [132] Παραλείπω τα άλλα γεγονότα, μολονότι μπορώ να πω πάρα πολλά. Γνωρίζετε όμως ασφαλώς όλοι όσα είπε μπροστά σας, όταν επέστρεψε από τη Χαλκίδα, για τους ιππείς με τους οποίους είχε εκστρατεύσει στην Άργουρα· τους κατηγόρησε και διακήρυξε ότι η εκστρατεία αυτή αποδείχθηκε επαίσχυντη για την πόλη μας· θυμόσασθε επίσης τις βρισιές που εκτόξευσε τότε σχετικά με το ζήτημα αυτό εναντίον του Κρατίνου, ο οποίος, όπως πληροφορούμαι, πρόκειται σήμερα να τον υπερασπισθεί. Πόση λοιπόν κακοήθεια και θρασύτητα πρέπει να αποδώσουμε σε έναν άνθρωπο ο οποίος χωρίς καμία αιτία προκάλεσε τέτοια εχθρότητα τόσων πολλών ατόμων ταυτοχρόνως; [133] Και όμως, Μειδία, ποιοί από τους δύο ντροπιάζουν την πόλη; Εκείνοι που προχώρησαν συνταγμένοι και οπλισμένοι, όπως ταίριαζε σε άνδρες που επρόκειτο να ενωθούν με τους συμμάχους τους και να εκστρατεύσουν εναντίον των εχθρών, ή συ, ο οποίος την ώρα της κληρώσεως ευχόσουν να μην κληρωθείς να λάβεις μέρος στην εκστρατεία; Συ, ο οποίος ποτέ μέχρι σήμερα δεν φόρεσες θώρακα, αλλά επέστρεφες ιππεύοντας πάνω σε ασημοστολισμένη σέλα που είχες φέρει από την Εύβοια; Συ ο οποίος είχες πολυτελή ρούχα, ποτήρια, και κάδους που δήμευσαν οι υπάλληλοι του τελωνείου; Όλα αυτά τα μαθαίναμε εμείς που ανήκαμε στο πεζικό, γιατί δεν είχαμε αποβιβασθεί στο ίδιο μέρος με το ιππικό. [134] Και επειδή σε περιγέλασε για το θέμα αυτό ο Αρχετίων ή κάποιος άλλος, τους κυνηγούσες όλους; Αν πράγματι, Μειδία, είχες κάμει όσα σου καταλογίζουν οι συνάδελφοί σου στο ιππικό (και τους κατηγορούσες γιατί τα έλεγαν για σένα), δίκαια σε κακολογούσαν· γιατί έβλαπτες και καταντρόπιαζες και εκείνους και όσους συμπολίτες σου παρευρίσκονται εδώ και όλη την πόλη. Αν όμως μερικοί επινοούσαν αυτές τις κατηγορίες εναντίον σου και έλεγαν ψέματα, χωρίς συ να έχεις κάμει τίποτε, ενώ οι υπόλοιποι στρατιώτες, αντί να τους ψέξουν, κάγχαζαν σε βάρος σου, είναι φανερό ότι από τον τρόπο της ζωής σου γενικά σε έκριναν άξιο για παρόμοιες κακολογίες· έπρεπε λοιπόν συ να είσαι πιο συγκρατημένος και όχι να κατηγορείς εκείνους. [135] Αντίθετα, συ απειλείς και καταδιώκεις τους πάντες· έχεις την απαίτηση να σκέπτονται οι άλλοι ό,τι συ επιθυμείς, αλλά δεν σκέπτεσαι τί θα κάμεις συ ο ίδιος για να μη λυπήσεις τους άλλους. Η σοβαρότερη και μεγαλύτερη απόδειξη της αναίδειάς σου είναι, κατά τη γνώμη μου, η εξής: ανέβηκες στο βήμα, άθλιε, και κατηγόρησες συγχρόνως τόσους πολλούς ανθρώπους· ποιός άλλος θα το έκαμνε αυτό χωρίς να τον καταλάβει φρίκη;