(Ξανάρχεται ο Χρέμης με μερικούς δούλους φορτωμένους τα πράματά του. Κι αρχίζει να τα καταθέτει.)
ΧΡΕ. (κοροϊδευτικά)
Θα παραστήσω τώρα των Παναθηναίων
730την πομπή. Νά, κρησάρα μου, έμπα πρώτη
τ᾽ ομορφότερο απ᾽ όλα τα κορίτσια.
Την κανηφόρα θα μου παραστήσεις
κατάσπρη από τ᾽ αλεύρια, που σακιά
ολάκερα συντάραξες ως τώρα.
Ποιά θα ᾽ναι η διφροφόρα; Η χύτρα!... (στο δούλο) Φέρ ᾽την
Πωπώ τί μαύρη που ᾽σαι! Μήπως έβρασες
του Λυσικράτη την καραμπογιά,
που βάφεται για να παλικαρίζει;
(στο δούλο)
Στήσε πλάι το κουτί με τα ψαλίδια
τη στολιδού να παρασταίνει. Εσύ,
χερόμυλε, την καθαρίστρα κάνε,
740που νύχτα με ξυπνούσες, για να τρέχω
στη σύναξη με τ᾽ ορθρινό τραγούδι σου.
Και συ με τη λεκάνη σου, προχώρα.
Και συ με τις κερήθρες του μελιού.
Και στήσε δίπλα τα χλωρά λιοκλάδια
τα στρίποδα, τη μυροθήκη. Τ᾽ άλλα,
τα μικροπράματ᾽ όλα, πέρ᾽ αφήστε τα.
(Παρουσιάζεται ένας άντρας.)
ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ
Κι εγώ να παραδώσω, λέει, το έχει μου;
Θα ᾽τανε κουταμάρα μου και τρέλα.
Α! Μά τον Ποσειδώνα, όχι, ποτές!
Θέλει το πράμα σκέψη και μελέτημα
πάρα πολύ κι όχι έτσι, μ᾽ ένα λόγο,
750τόσω χρονώνε ιδρό και οικονομίες
να τα πετάξω.
(πλησιάζοντας το Χρέμη)
Φίλε, τί κουβάλησες
τα πράματά σου εδώ; Μετακομίζεις
ή πας να τ᾽ ακουμπήσεις αμανάτι;
ΧΡΕ. Καθόλου! ΑΝΤ. Τότες, τί μου τα παράτησες,
ιερή πομπή, γραμμή για τον τελάλη,
να τα χτυπήσει στο σφυρί;... ΧΡΕ. Καθόλου!
Τα ᾽χω φέρει για να τα παραδώσω
στην πολιτεία, όπως διατάζει ο νόμος!