ΧΟΡ., στο Σωκράτη, την ώρα που αυτός μπαίνει στο σπουδαστήριο.
Ποιός άλλος θεός τόσ᾽ αγαθά σου δίνει; Εμείς μονάχα.
Τώρα σε λίγο θα το δεις·
έτοιμος είν᾽ αυτός εδώ
να κάμει εκείνα που θα πεις·
είν᾽ έξαλλος και φανερά πια ο νους του πήρε αέρα.
810Κατάλαβέ τον κι άρμεχ᾽ τον ευθύς όσο βολεί·
γιατί τα τέτοια δε βαστούν πολύ.

ΣΤΡ., βγαίνοντας από το σπίτι του μαζί με το γιο του.
Α, θα σε διώξω πια μά την Ομίχλη·
του Μεγακλή άντε μάσα τις κολώνες.
ΦΕΙ. Ευλογημένε· τί έπαθες, πατέρα;
Μά τον Ολύμπιο Δία θα τα ᾽χεις χάσει.
ΣΤΡ. Ολύμπιο Δία! Ορίστε! Τί βλακείες!
Τόσο χρονώ και να πιστεύει Δία!
820ΦΕΙ. Γελάς γι᾽ αυτό; ΣΤΡ. Να μη γελώ; Είσαι νήπιο
και παλαιικές ιδέες έχεις στο νου σου.
Έλα κοντά να σε φωτίσω· αν μάθεις
αυτό που θα σου πω, θα γίνεις άντρας.
Αλλά το νου σου, μην το μάθει κι άλλος.
ΦΕΙ. Νά με· τί τρέχει; ΣΤΡ. Ορκίστηκες στο Δία.
ΦΕΙ. Ναι. ΣΤΡ. Η μάθηση λοιπόν τί αξίζει βλέπεις;
Δίας δεν υπάρχει. ΦΕΙ. Μπα! Και ποιός υπάρχει;
ΣΤΡ. Ο Ρούφουλας, που εκθρόνισε το Δία.
ΦΕΙ. Βλακείες. ΣΤΡ. Έτσι είναι, ξέρε το. ΦΕΙ. Και ποιός
830τα λέει αυτά; ΣΤΡ. Ο Σωκράτης ο Μηλιός
κι ο ψυλλοαχναρολόγος Χαιρεφώντας.
ΦΕΙ. Και τόσο εσύ τρελάθηκες, που δίνεις
πίστη σε παλαβούς; ΣΤΡ. Τη γλώσσα κράτα·
μην πεις κακό για ανθρώπους μυαλωμένους·
για οικονομία, απ᾽ την πολλή ξυπνάδα,
δεν είδανε ποτέ λουτρό ή κουρείο
ούτε αλοιφή, ενώ συ, νεκρός σα να ᾽μαι,
όλο το βιος μού το ᾽χεις ξεπαστρέψει.
Τρέξε και γράψου μαθητής για μένα.