Μ᾽ αν έτσι αυτά τ ᾽ανήμερα
μελέτησα κακά,
πώς στη σειρά των να μη μπει
και τούτων τω ν σπιτιών
τ ᾽άνομο το ζευγάρωμα το ξορκισμένο
κι ο δόλος του γυναίκειού της μυαλού
γι᾽ άντρα πολεμιστή αρματοζωσμένο,
που του είχαν σέβας ως κι οι εχθροί;
Κι όμως τέτοιας γυναίκας προσκυνώ
την άτολμη εξουσία
630πλάι στη δίχως φλόγα εστία!

Πρώτο μες σ᾽ όλα τα κακά
της Λήμνου έχουν να πουν
και το ξορκίζουν μια βοή
σαν τ ᾽αναθυμηθούν,
τόσο, που παροιμία σωστή και ταιριασμένη,
Λήμνια να λεν τα πιο φριχτά.
Μ᾽ απ᾽ τ ᾽άθεο κρίμα καταφρονεμένη
κατά βυθού πάει η γενιά·
γιατί κανείς δε στρέγει ουδέ τιμά
ό,τι ο θεός μισήσει·
σ᾽ αυτά ποιός δε θα συμφωνήσει;

Το μυτερό πικρό σπαθί
κοντά στα σπλάχνα την περνά
640πέρα για πέρα την πληγή,
καθώς η δίκη ορίζει
για κείνον, που όσια κι ιερά
στα πόδια του κλωτσοπατά
κι ο άνομος δίχως σεβασμό
του Δία τους νόμους διασκελίζει.

Της Δίκης στήνεται στη γης
στερεά τ ᾽αμόνι κι αρχινά
χαλκιάς η Μοίρα το σπαθί
σύγκαιρα να ετοιμάζει,
όσο που τέλος των παλιών
των φονικών το νέο παιδί
650μέσα στα σπίτια εκδικητή
η βαθύβουλη Ερινύα μπάζει.