Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Ἡρακλῆς Μαινόμενος (735-762)


735ΧΟ. μεταβολὰ κακῶν· μέγας ὁ πρόσθ᾽ ἄναξ [στρ.]
πάλιν ὑποστρέφει βίοτον ἐξ Ἅιδα.
ἰὼ
δίκα καὶ θεῶν παλίρρους πότμος.
740ἦλθες χρόνωι μὲν οὗ δίκην δώσεις θανών,
ὕβρεις ὑβρίζων εἰς ἀμείνονας σέθεν.
χαρμοναὶ δακρύων ἔδοσαν ἐκβολάς·
πάλιν ἔμολεν,
745ἃ πάρος οὔποτε διὰ φρενὸς ἤλπισ᾽ ἂν
παθεῖν, γᾶς ἄναξ.
ἀλλ᾽, ὦ γεραιοί, καὶ τὰ δωμάτων ἔσω
σκοπῶμεν, εἰ πράσσει τις ὡς ἐγὼ θέλω.
ΛΥ. (ἔσωθεν)
ἰώ μοί μοι.
750ΧΟ. τόδε κατάρχεται μέλος ἐμοὶ κλύειν
φίλιον ἐν δόμοις· θάνατος οὐ πόρσω.
βοᾶι
φόνου φροίμιον στενάζων ἄναξ.
ΛΥ. (ἔσωθεν)
ὦ πᾶσα Κάδμου γαῖ᾽, ἀπόλλυμαι δόλωι. [ἀντ.]
755ΧΟ. καὶ γὰρ διώλλυς· ἀντίποινα δ᾽ ἐκτίνων
τόλμα, διδούς γε τῶν δεδραμένων δίκην.
τίς ὁ θεοὺς ἀνομίαι χραίνων, θνατὸς ὤν,
ἄφρονα λόγον
†οὐρανίων μακάρων† κατέβαλ᾽ ὡς ἄρ᾽ οὐ
σθένουσιν θεοί;
760γέροντες, οὐκέτ᾽ ἔστι δυσσεβὴς ἀνήρ.
σιγᾶι μέλαθρα· πρὸς χοροὺς τραπώμεθα.
φίλοι γὰρ εὐτυχοῦσιν οὓς ἐγὼ θέλω.


ΧΟΡ. Άλλαξε η τύχη· κι ο μεγάλος ως τα τώρα
 βασιλιάς τούτος τα πρυμνίζει για τον Άδη.
 —Ω Δίκη και μοίρα των θεών, που όλο γυρίζεις!—
 740Αργά όμως ήρθες στο σημείο για ν᾽ αποθάνεις
 τιμωρημένος, που έβριζες τους πιο καλούς σου,
 κι οι χαρές σου όλες βγήκανε τώρα σε δάκρυα.
 Ανάποδα ήρθαν όσα πριν ποτέ στον νου του
 δεν τα ᾽βαζεν ο βασιλιάς πως θα τα πάθει.
 Μα, ω γέροντά μου, ας εξετάσουμε και μέσα,
 αν κάποιος κάμνει όπως εγώ θέλω να κάμνει.
 750ΛΥΚ. Αλίμονό μου!
 ΧΟΡ. Τραγούδι αρχίζει αγαπητό στ᾽ άκουσμα, μέσα
 στο παλάτι· κι ο θάνατος μακριά δεν είναι.
 Ο βασιλιάς κλαίει του θανάτου το προοίμιο.
 ΛΥΚ. Ω πάσα γη του Κάδμου, χάθηκα με δόλο!
 ΧΟΡ. Άμποτε να χαθείς! και τώρα τόλμα δίκια
 να πληρώσεις αντίποινα για όσα έχεις κάμει!
 Ποιός θνητός λερώνοντας τους θεούς
 μ᾽ ανομίες άμυαλο λόγο
 για τους μακάριους ουρανίους
 πρωτόειπε, πως δεν έχουν δύναμη;
 760Γέροντες, δεν υπάρχει πια ο ασεβής άντρας.
 Το παλάτι σώπασε· τους χορούς αρχίστε.
 Γιατί οι αγαπημένοι μου τώρα ευτυχούνε.