30Ήτον πεντάμορφη η Ηρώ κι ήτο βασιλοπούλα,
και κορασιά λειτούργισσα της Αφροδίτης ήτον·
και σ᾽ έναν πύργον έμενε μακριά των γονικών της,
γειτόνισσα της θάλασσας, άλλη θεά Αφροδίτη.
Από ντροπή δεν έσμιγε ποτέ μ᾽ άλλες γυναίκες,
35ούτ᾽ έστησε χορό όμορφο με τες συνήλικές της,
να λείπει από την θηλυκή γλωσσοφαγιά και ζήλια·
τι είναι για κάλλη κι ομορφιές ζηλιάρες οι γυναίκες.
Συχνά την μεγαλόχαρην εδόξαζε Αφροδίτη
κι έταζε και στον Έρωτα και τον καλοκρατούσε
40τι με την μάνα του έτρεμε το φλογερό του τόξο.
Μα πάλι δεν εξέφυγε τα πυροκάλαμά του.
Της Αφροδίτης μια φοράν ήρθε γιορτή μεγάλη·
μες στην Σηστό στην χάρη της εκάμναν πανηγύρι
και από παντού πιον έτρεχαν στην άγια μέρα νά ᾽ρθουν
45όσοι τ᾽ αφροστεφάνωτα νησάκια εκατοικούσαν·
κι από την Ήπειρον αυτοί κι από την Κύπρο εκείνοι·
γυναίκα μια δεν έμεινε στον βράχο των Κυθήρων
και στου Λιβάνου ούτε ψυχή τα κορφοβούνια επάνω·
κι από γειτόνους στην γιορτή δεν έλειψε κανένας
50από την Άβυδο κοντά, μηδ᾽ από την Φρυγία,
μηδέ και γυναικάρεσκο κανένα παλληκάρι.
Θωρείς εκείνοι, όπου ακουστεί γιορτή, είναι πάντα πρώτοι
όχι τόσο τα πρόσφορα να παν εις τους αγίους,
όσο για των ομορφονιών τα μαζωμένα κάλλη.