Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΒΙΩΝ

Αποσπάσματα (11.1-11.8)

απ. XI Gow

Ἕσπερε, τᾶς ἐρατᾶς χρύσεον φάος Ἀφρογενείας,
Ἕσπερε, κυανέας ἱερόν, φίλε, νυκτὸς ἄγαλμα,
τόσσον ἀφαυρότερος μήνας ὅσον ἔξοχος ἄστρων,
χαῖρε, φίλος, καί μοι ποτὶ ποιμένα κῶμον ἄγοντι
5 ἀντὶ σελαναίας τὺ δίδου φάος, ὥνεκα τήνα
σάμερον ἀρχομένα τάχιον δύεν. οὐκ ἐπὶ φωράν
ἔρχομαι οὐδ᾽ ἵνα νυκτὸς ὁδοιπορέοντας ἐνοχλέω,
ἀλλ᾽ ἐράω· καλὸν δέ γ᾽ ἐρασσαμένῳ συναρέσθαι.

απ. XI Gow

ΕΣΠΕΡΟΣ

Αποσπερίτη, φως χρυσό της Αφρογεννημένης,
 Αποσπερίτη, της σεμνής νύκτας στολίδι φαντακτό
 που αν το φεγγάρι σε νικά, μες στ᾽ άστρα πρώτος βγαίνεις,
 καλή σου σπέρα· κι όσο γω μπρος στης βοσκούλας ξενυκτώ
 5για το φεγγάρι δίνε μου συ φως· βλέπεις εκείνο
 σήμερα πρωταρχίνησε κι εβούτηξε νωρίς νωρίς.
 Δεν έρχομαι για φονικό, μηδέ διαβάτες γδύνω,
 μόν᾽ αγαπώ! κι είναι καλό καημένους να παρηγορείς.