Και τώρα πὄχει όλους αυτούς τους άθλους
ξεκεφαλώσει, τώρα ειναι κι αν είναι
πὄχω τους μεγαλύτερούς μου φόβους.
Γιατί από τότε πὄχει θανατώσει
τον Ίφιτο, διωγμένοι απ᾽ την πατρίδα
ζούμε εμείς τώρα εδώ μες στην Τραχίνα
40σε φίλου σπίτι, μα πού έχει πάει εκείνος
κανείς δεν ξέρει· όμως εμένα σ᾽ έγνοιες
μ᾽ έχει πικρές ριγμένη ο μισεμός του·
και σαν να το ᾽χω βέβαιο πως τον βρήκε
κάποιο κακό, γιατ᾽ όχι λίγο χρόνο
μα πάνε τώρα δεκαπέντε μήνες
που μένει δίχως μηνυτή να στείλει.
Κάποιο κακό μεγάλο τρέχει· τέτοιες
γραφές μού άφησε φεύγοντας, που εγώ
συχνά στους θεούς εύχομαι, μην είναι
για συφορά μου που τις έχω πάρει.
ΒΑΓΙΑ
Δηιάνειρα, κερά μου, συχνά, ως τώρα
50σέ ειδα να κλαις με δάκρυα πικραμένα
τον Ηρακλή πὄχει φύγει και λείπει·
μα τώρα, α συχωριέται και σε δούλους
να θέλουν να ορμηνεύουν τους αφέντες,
θα πω και γω μια ιδέα για το καλό σου·
πώς, ενώ τόσους έχεις γιους, δε στέλλεις
κανένα για τον άντρα σου να μάθει;
μάλιστα εκείνον που ᾽ναι και σωστό,
τον Ύλλο, αν έχει του πατέρα του έγνοια
να ξέρει αν ζει κι είναι καλά όπου είναι.
Μα νά στην ώρα κι ο ίδιος, που με βήμα
κατά δω φτάνει βιαστικό, κι αν βρίσκεις
πως σου μιλώ σωστά, μπορείς κι αυτόν
60να μεταχειριστείς κι αυτά που σου ᾽πα.