[6.21.1] »Εναντίον μιας τέτοιας δύναμης, δεν αρκεί μόνο μια συνηθισμένη ναυτική δύναμη, πρόχειρα ετοιμασμένη, αλλά πρέπει να ξεκινήσει, όλος μαζί, πολυάριθμος στρατός, αν θέλομε η δράση μας να είναι ανάλογη με τα σχέδιά μας κι αν θέλομε να μην μας εμποδίζει κάθε κίνηση το πολυάριθμο ιππικό τους. Μας χρειάζεται, κυρίως, αν οι πολυάριθμες πολιτείες συνασπιστούν, από φόβο, μεταξύ τους και δεν βρεθούν άλλες, εκτός από τους Εγεσταίους, να έρθουν με το μέρος μας και να μας προμηθεύσουν το αναγκαίο ιππικό για να τους αντιμετωπίσομε. [6.21.2] Θα ήταν ταπεινωτικό ν᾽ αναγκαστούμε να φύγομε διά της βίας ή να ζητήσομε, αργότερα, ενισχύσεις, επειδή αρχικά πήραμε αποφάσεις απερίσκεπτα. Πρέπει, λοιπόν, να ξεκινήσομε, τώρα, με ισχυρές δυνάμεις και να ξέρομε ότι φεύγομε για μακρινή χώρα όπου η εκστρατεία αυτή δεν θα έχει τίποτε το κοινό μ᾽ εκείνες που αναλαμβάνατε εδώ, εναντίον κάποιου, περιστοιχισμένοι από τους συμμάχους σας, όταν σας ήταν εύκολο να προμηθεύεστε από φίλιο έδαφος ό,τι σας χρειαζόταν. Θα βρεθείτε απομονωμένοι, σε ξένη γη, από την οποία, τους τέσσερις χειμερινούς μήνες, δεν είναι εύκολο να έρθει εδώ αγγελιαφόρος.
[6.22.1] »Νομίζω, λοιπόν, ότι πρέπει να έχομε πολλούς οπλίτες και δικούς μας και των συμμάχων μας, είτε από τις υπήκοες πολιτείες, είτε Πελοποννησίους, όσους μπορέσομε ή να πείσομε ή να προσελκύσομε με μισθό. Και τοξότες πολλούς και σφενδονιστές για ν᾽ αντιμετωπίζουν το ιππικό. Πρέπει και να έχομε απόλυτη υπεροχή στον στόλο, για να μπορούμε να εξασφαλίσομε την μεταφορά του εφοδιασμού. Θα πρέπει να μεταφέρομε μαζί μας, μ᾽ εμπορικά πλοία, δημητριακά —σιτάρι και καβουρντισμένο κριθάρι— και μυλωνάδες που θα επιστρατεύσομε κατ᾽ αναλογία από τους μύλους μας, με μισθό, ώστε, αν μας πιάσει κακοκαιρία να έχει ό,τι χρειάζεται ο στρατός ο οποίος θα είναι πολυάριθμος και η κάθε πολιτεία δεν θα μπορεί να τον δέχεται. Και για τα υπόλοιπα πρέπει να ετοιμαστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα, ώστε να μην εξαρτώμεθα από άλλους και θα πρέπει, μάλιστα, να πάρομε από εδώ όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα. Όσο για τα χρήματα που λέγεται ότι έχουν έτοιμα οι Εγεσταίοι, θεωρήστε ότι είναι έτοιμα κυρίως με τα λόγια.
[6.23.1] »Αν ξεκινήσομε απ᾽ εδώ με δυνάμεις (που θα έχουν μεταφερθεί από θάλασσα) όχι μόνο ίσες με τις δυνάμεις του εχθρού, σε οπλίτες τουλάχιστον, αλλά και ανώτερες σε όλα, θα είμαστε μόλις σε θέση να τους υποτάξομε και να σώσομε τον στρατό μας από την καταστροφή. [6.23.2] Πρέπει να θεωρήσομε ότι είμαστε άποικοι που πηγαίνουν να ιδρύσουν αποικία ανάμεσα σε εχθρούς και ότι, από την πρώτη μέρα, πρέπει να έχουν στον έλεγχό τους το έδαφος όπου θ᾽ αποβιβαστούν, ξέροντας ότι, αν αποτύχουν, θα προκαλέσουν την γενική εχθρότητα. [6.23.3] Αυτό είναι που φοβούμαι και βλέπω ότι αν έχομε ανάγκη από σύνεση, έχομε, όμως, μεγαλύτερη ανάγκη από τύχη, πράγμα επικίνδυνο για ανθρώπους, και θέλω να φύγω εξαρτώμενος όσο το δυνατόν λιγότερο απ᾽ αυτήν, αλλά να στηρίζομαι, όσο τούτο είναι δυνατόν, στην ασφάλεια του εξοπλισμού μας. Αυτό είναι, νομίζω, που προσφέρει σ᾽ ολόκληρη την πολιτεία την μεγαλύτερη ασφάλεια και σ᾽ εμάς που θα εκστρατεύσομε, την σωτηρία. Αν κανείς έχει διαφορετική γνώμη, του παραχωρώ την αρχηγία».
[6.24.1] Τόσα είπε ο Νικίας ο οποίος νόμιζε ότι, ζητώντας τόσα πολλά, ή θ᾽ απέτρεπε τους Αθηναίους από την εκστρατεία ή, αν αναγκαζόταν να εκστρατεύσει, θ᾽ αναλάμβανε το εγχείρημα έχοντας την μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια. [6.24.2] Οι Αθηναίοι, όμως, δεν αποθαρρύνθηκαν με τις δυσκολίες της προετοιμασίας αλλά, αντίθετα, ο ενθουσιασμός τους μεγάλωσε και το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο από εκείνο που περίμενε ο Νικίας. Οι Αθηναίοι θεώρησαν ότι οι συμβουλές του ήσαν σωστές και ότι η εκστρατεία θα είχε μεγαλύτερη ασφάλεια. [6.24.3] Όλους τους έπιασε μεγάλη επιθυμία να φύγουν στην εκστρατεία. Τους πιο ηλικιωμένους επειδή νόμιζαν ότι θα κατακτήσουν την Σικελία ή ότι τουλάχιστον δεν διατρέχαν κίνδυνο με τόσο μεγάλες δυνάμεις. Τους νεότερους επειδή είχαν την επιθυμία να δουν τον μακρινό αυτόν τόπο και να τον γνωρίσουν, αλλά κι επειδή ήσαν βέβαιοι ότι θα γυρίσουν. Το πλήθος οι στρατιώτες επειδή θα έπαιρναν μισθούς αμέσως κι επειδή με την επέκταση της κυριαρχίας θα εξασφάλιζαν για πάντα την μισθοφορία. [6.24.4] Έτσι, εξαιτίας του γενικού ενθουσιασμού, ακόμα κι εκείνοι που διαφωνούσαν σώπαιναν, από φόβο μήπως, καταψηφίζοντας, θεωρηθούν κακοί πατριώτες.
[6.25.1] Τέλος, κάποιος Αθηναίος ανέβηκε στο βήμα και, γυρίζοντας στο Νικία, του είπε ότι δεν έπρεπε να προβάλλει προφάσεις, ούτε να χρονοτριβεί, αλλά να καθορίσει αμέσως, μπροστά σε όλους, πόση στρατιωτική δύναμη έπρεπε να ψηφίσουν οι Αθηναίοι. [6.25.2] Ο Νικίας αναγκάστηκε να πει ότι θα συζητούσε το πράγμα πιο ήρεμα με τους άλλους δύο στρατηγούς, αλλά ότι, όσο μπορούσε τουλάχιστον να έχει γνώμη εκείνη την στιγμή, έπρεπε ο στόλος να έχει εκατό τουλάχιστον αθηναϊκά καράβια από τα οποία θα ήσαν οπλιταγωγά όσα κρίνονταν αναγκαία και άλλα καράβια που θα ζητούσαν από τους συμμάχους. Ο συνολικός αριθμός των οπλιτών, Αθηναίων και συμμάχων, δεν θα έπρεπε να είναι λιγότερος από πέντε χιλιάδες και, αν ήταν δυνατόν, θα έπρεπε να είναι περισσότερος. Για τον υπόλοιπο οπλισμό θα φρόντιζε με τους συναδέλφους του να ετοιμαστεί ανάλογος αριθμός τοξότες, Αθηναίοι και Κρήτες, σφενδονιστές και ό,τι άλλο θα έκριναν αναγκαίο.
[6.26.1] Αφού άκουσαν τον Νικία, οι Αθηναίοι ψήφισαν αμέσως απόφαση που έδινε στους στρατηγούς απόλυτη πληρεξουσιότητα για ν᾽ αποφασίζουν ό,τι ήταν καλύτερο για το συμφέρον της Αθήνας σχετικά με τον αριθμό του στρατού και την εκστρατεία γενικά. [6.26.2] Μετά απ᾽ αυτό, άρχισαν οι προετοιμασίες, έστειλαν μηνύματα στους συμμάχους και άρχισαν την στρατολογία μέσα στην πολιτεία, που είχε πρόσφατα αναλάβει από την επιδημία και τον αδιάκοπο πόλεμο. Με την ανακωχή, οι νέες στρατιωτικές κλάσεις είχαν μεγαλώσει και χρήματα είχαν αποταμιευθεί, ώστε ήταν ευκολότερο να προμηθεύονται όλα όσα είχαν ανάγκη. Οι Αθηναίοι, λοιπόν, προετοιμάζονταν.