[122] Ποιά υπερβολική δολιότητα, ποιά κακοήθεια ήταν ή θα μπορούσε να είναι όμοια με τη δική του; Αυτός, ο οποίος νόμιζε καθήκον του να συκοφαντεί ένα δυστυχισμένο άνθρωπο, που δεν τον είχε βλάψει καθόλου —αφήνω ότι ήταν φίλος του—, ενώ συγχρόνως τον παρακαλούσε επίμονα να μεσολαβήσει για να συμφιλιωθεί μαζί μου! Παράλληλα με αυτές του τις ενέργειες ξόδευε χρήματα για να εξορίσει άδικα μαζί με τον Αρίσταρχο και εμένα.
[123] Η συνήθειά του όμως αυτή, Αθηναίοι, και οι ραδιουργίες του, οι οποίες πολλαπλασιάζουν ακόμη περισσότερο τις συμφορές εκείνων που υπερασπίζονται μία δίκαιη υπόθεσή τους, δεν πρέπει να προκαλούν μόνο τη δική μου αγανάκτηση και δυσφορία, και σεις οι άλλοι να αδιαφορείτε. Κάθε άλλο! Αντίθετα, πρέπει όλοι να εξοργίζεσθε εξίσου, όταν σκέπτεσθε και παρατηρείτε ότι τον κίνδυνο να κακοποιηθούν εύκολα τον διατρέχουν περισσότερο οι φτωχότεροι και οι ασθενέστεροι από σας, ενώ οι αναίσχυντοι και οι πλούσιοι έχουν την ευχέρεια να προσβάλλουν βίαια χωρίς να τιμωρούνται για τις πράξεις τους, και να εξαγοράζουν πράκτορες για να δημιουργούν αντιπερισπασμούς στους αντιπάλους τους. [124] Τέτοια συμπεριφορά δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητη, ούτε πρέπει όποιος προσπαθεί με εκφοβισμούς και απειλές να εμποδίσει να βρούμε το δίκαιό μας για αδίκημα που μας προκάλεσε να θεωρείται ότι κάνει τίποτε άλλο από το να μας αφαιρεί το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και την ελεύθερη συμμετοχή στα κοινά. Ίσως εγώ —και ένας-δυο άλλοι— κατόρθωσα να αποκρούσω μία ψευδή κατηγορία και συκοφαντία και δεν καταστράφηκα. Τί θα κάμετε όμως σεις, οι πολλοί, αν δεν δείξετε σε όλους με δημόσιον παραδειγματισμό πόσο επικίνδυνη είναι η κακή χρήση του πλούτου για τους σκοπούς αυτούς; [125] Όταν ο κατηγορούμενος απολογηθεί και δικασθεί για τις κατηγορίες σε βάρος του, τότε πρέπει να αποκρούσει τις επιθέσεις εναντίον του· και τότε να μην προσπαθεί να απομακρύνει κάποιον μάρτυρα των αδικημάτων του ούτε, κατηγορώντας ψέματα, να ζητάει να αποφύγει τη δίκη ούτε να δυσφορεί γιατί τιμωρείται, αλλά από την αρχή να μην επιχειρεί καμιά βίαιη πράξη.
[126] Ακούσατε, Αθηναίοι, πόσες προσβολές δέχθηκα, και προσωπικά και αναφορικά με το λειτούργημά μου, και πώς κατόρθωσα να αποφύγω κάθε ραδιουργία και κακομεταχείριση. Παραλείπω όμως πολλά γεγονότα, γιατί δεν είναι ίσως εύκολο να τα αναφέρω όλα. Αυτή όμως είναι η κατάσταση: δεν υπάρχει ενέργεια του Μειδία η οποία να έχει αδικήσει μόνο εμένα, αλλά με τα αδικήματά του προς τον χορό έχει αδικήσει όλη τη φυλή μου, δηλ. το ένα δέκατο από σας, ενώ με τις προσβολές και τις ραδιουργίες σε βάρος μου έχει καταπατήσει τους νόμους, στους οποίους όλοι σας οφείλετε την προστασία σας· τέλος, με όλες αυτές τις πράξεις έχει προσβάλει τον θεό, στην υπηρεσία του οποίου εγώ έχω ορισθεί χορηγός, και τη σεβαστή και θεία δύναμη της ευσέβειας, σε οποιαδήποτε μορφή και αν εμφανίζεται αυτή. [127] Όσοι επομένως θέλουν να τον τιμωρήσουν όπως του αξίζει για τις πράξεις του, δεν πρέπει να οργίζονται εναντίον του, σαν τα αδικήματά του να αφορούν μόνο εμένα, αλλά να καθορίζουν την ποινή έτσι σαν να έχουν ταυτόχρονα αδικηθεί οι νόμοι, ο θεός, η πόλη, τα πάντα· πρέπει ακόμη να πιστεύουν ότι όσοι τον βοηθούν και τον υποστηρίζουν όχι μόνο τον υπερασπίζονται, αλλά και επιδοκιμάζουν τη διαγωγή του.