ΤΡΙΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
ΚΟΡ. (Βλέπει τον Αίμονα)
Νά! ο Αίμονας, ω βασιλιά, το υστερινό παιδί σου·
σα λυπημένος φαίνεται για την κακή τη μοίρα
που τη μνηστή του μέλλεται να βρει, την Αντιγόνη,
630και που του κλέβει ανέλπιστα την ευτυχία του γάμου!
ΚΡΕ. Γρήγορα θα το μάθομε, κάλλια από τους προφήτες!—
Παιδί μου, την απόφαση ξέρεις για τη μνηστή σου,
κι ήρθες με τον πατέρα σου τάχατες θυμωμένος;
Ή θα ᾽χω την αγάπη σου σ᾽ ό,τι κι αν εγώ κάμω;
ΑΙΜΩΝ
Δικός σου είμαι, πατέρα μου· και τις δικές σου γνώμες
που ᾽ναι σωστές και φρόνιμες εγώ θ᾽ ακολουθήσω·
και δεν θα προτιμήσω εγώ ποτέ κανένα γάμο,
από το να με κυβερνάς εσύ, με σωστή γνώμη.
ΚΡΕ. Αυτό, παιδί μου, πάντοτε να ᾽χεις μες στην καρδιά σου,
640όλα να υποχωρούν για σε στην πατρική τη γνώμη.
Γιατί γι᾽ αυτό κι οι άνθρωποι αποθυμούνε να ᾽χουν
παιδιά μέσα στα σπίτια τους οπού να τους ακούνε,
που να εγδικιούνται τον εχτρό μ᾽ ό,τι κακό μπορέσουν,
και να τιμούν τον φίλο τους, ως τον τιμούν οι ίδιοι·
αλλ᾽ όποιος έκαμε παιδιά που δεν τον ωφελούνε,
σαν άλλο τί μπορείς να πεις, παρά πως έχει κάμει
για τον εαυτό του βάσανα, για τους εχτρούς του γέλια;
Τη φρονιμάδα το λοιπόν, παιδί μου, μην πατήσεις
ποτές από επιθυμιάν, εσύ, για μια γυναίκα,
650ξέροντας κρύο αγκάλιασμα πως θενα καταντήσει
κακιάς γυναίκας συντροφιά για σπίτι και γι᾽ αγάπη.
Είναι πληγή χειρότερη, παρά ένας κακός φίλος;
Μα αφού τη φτύσεις σαν εχτράν, άφησε αυτήν την κόρη
να βρει γαμπρό να παντρευτεί εκεί στον Άδη κάτω.
Γιατί αφού την έπιασα, μονάχα αυτήν απ᾽ όλους,
που πάτησε στα φανερά τα διαλαλήματά μου,
δεν θα βγω ψεύτης τώρα εγώ, παρά θα τη σκοτώσω!
660Μα αν δεν μ᾽ ακούν οι συγγενείς, ποιός τότε θα μ᾽ ακούσει;
Γιατί όποιος μες στο σπίτι του είν᾽ άντρας τιμημένος,
αυτός και δίκιος θα φανεί και μες στην πολιτεία.
Και τέτοιος άνθρωπος θαρρώ πως βέβαια θενα ξέρει
το ίδιο καλά να κυβερνά, καλά να κυβερνιέται·
670Κι αν πάλι κάποτε βρεθεί στην τρικυμία της μάχης,
πως θενα μείνει σύντροφος πιστός κι αντρειωμένος.
Μα όποιος τους νόμους τούς πατά, ή θέλει να προστάζει
σ᾽ εκείνους οπού κυβερνούν, εμένα δεν μ᾽ αρέσει.
Μα εκείνον που τον έστησε ψηλά η πολιτεία,
και στα μικρά να τον ακούν και στα μεγάλα πρέπει.
Κι είναι κακό χειρότερον από την αναρχία;
Αυτή και πολιτείες χαλνά· αυτή σπίτια ρημάζει·
αυτή, την άτιμη φυγή γεννά μέσα στη μάχη.
Αλλ᾽ όποιος είναι φρόνιμος, τον σώζει η πειθαρχία.
Γι᾽ αυτό να υπερασπίζεται πρέπει κανείς την τάξη,
κι ούτε να τον νικά ποτέ κανέναν μια γυναίκα.
Μα αν πρέπει να ξεπέσομεν, ας πέσομε από άντρα·
680κι ας μη μας πουν πιο αδύνατους ποτές από γυναίκες!
ΚΟΡ. Αν δεν γελιούμαι τώρα εγώ, από τα γερατεία,
μου φαίνονται σα φρόνιμα πως είναι αυτά που λέγεις.
|
