ΑΓΓ. Ξέρω αυτό που ξέρω, γιατί ήμουνα εκεί παρών.
Ο Κάλχας βγαίνοντας από τη σύσκεψη των ηγεμόνων,
750μόνος προχώρησε, παράμερα απ᾽ τους Ατρείδες
και πιάνοντας φιλόφρονα του Τεύκρου το δεξί του χέρι,
μιλώντας τού παράγγειλε, τον Αίαντα με κάθε τρόπο,
όλη τη μέρα αυτή, να τον κρατήσει μέσα στη σκηνή,
με τίποτε μην τον αφήσει έξω να βγει, αν θέλει
να τον δούνε ζωντανό τα μάτια του.
Γιατί, όσο κρατεί η μέρα αυτή, η θεϊκή οργή της Αθηνάς
θα τον καταδιώκει — είπε ο μάντης. Αφού τα ξιπασμένα,
φουσκωμένα σώματα —έλεγε ο μάντης—
συντρίβονται απ᾽ τους θεούς με συμφορές βαριές·
πράγμα που ισχύει όταν ένας που βλάστησε
760μ᾽ ανθρώπου φυσικό, πάψει να σκέφτεται μετά σαν άνθρωπος.
Όπως αυτός, που αφήνοντας το πατρικό του σπίτι,
πήραν αμέσως τα μυαλά του αέρα, παρά τις φρόνιμες
συστάσεις του πατέρα του.
Παρότι εκείνος έλεγε: γιε μου, μαζί σου συμφωνώ,
να θες πάντα να βγαίνεις νικητής στον πόλεμο,
αλλά μ᾽ έναν θεό στο πλάι συνεργό, τη νίκη να γυρεύεις.
Εκείνος όμως μ᾽ άφρονο κομπασμό αποκρίθηκε:
πατέρα, με θεούς στο πλάι, κι ένας μηδαμινός
μπορεί εξίσου να νικήσει· όμως εγώ, ακόμη και χωρίς
εκείνων τη βοήθεια, έχω πεποίθηση
πως θα κερδίσω τον αγώνα μόνος.
770Με τέτοια έπαρση μίλησε τότε. Αλλά και δεύτερη φορά,
όταν η ίδια η Αθηνά τον έσπρωχνε να στρέψει στον εχθρό
το φονικό του χέρι, αυτός της έδωσε μια φοβερή,
ανήκουστη απάντηση:
άνασσα, πήγαινε να παρασταθείς στους άλλους Αχαιούς·
σ᾽ ό,τι μας αφορά εμάς, ποτέ δεν πρόκειται
να συντριβεί το μέτωπο της μάχης.
Μ᾽ αυτά τα λόγια εισέπραξε ανυποχώρητη οργή
της Αθηνάς, με τρόπο ανάρμοστο
στον άνθρωπο αντιδρώντας.
Αν, παρά ταύτα, αυτή τη μέρα παραμείνει μέσα, ίσως
και να τον σώσουμε, με τη βοήθεια κάποιου θεού.
780Τόσα είπε ο μάντης, και παρευθύς ο Τεύκρος,
από της σύναξης τον τόπο, έστειλε εμένα,
τα παραγγέλματά του να τηρήσω.
Ανίσως όμως πέσαμε έξω, πες πως εκείνος πια δεν ζει,
αν μάντεψε ο Κάλχας φρόνιμα.
|
