ΧΟΡ. Μούσα, προστάτευε εσύ τους ιερούς μας Χορούς,
στήσε καλόβουλο αφτί στο τραγούδι μας
κι έλα, στα εδώλια τα πλήθη να δεις του λαού.
Πόσοι σοφοί! Πιο φιλόδοξοι
κι απ᾽ τον Κλεοφώντα, που πάνω στα δίγλωσσα χείλια του,
έτσι όπως κάθεται πάνω σε βάρβαρο φύλλο,
680άγρια λαλεί χελιδόνι θρακιώτικο·
σκούζει και λέει αηδονιού θρηνερό μοιρολόι·
ναι, γιατί ξέρει πως κι αν
ισοψηφία του δοθεί, πάει χαμένος ο μαύρος.

ΚΟΡ. Ο ιερός Χορός στην πόλη πρέπει συμβουλές καλές
και σωστές να δίνει ορμήνιες. Λέμε πρώτα: Να σβηστεί
κάθε φόβος κι οι πολίτες όλοι πια να εξισωθούν.
Σε όλους, που απ᾽ του Φρύνιχου είχαν γελαστεί τις πονηριές
690και παραστρατίσει, πρέπει τώρα η άδεια να δοθεί
ν᾽ απολογηθούνε κι έτσι τα παλιά να ξεγραφτούν.
Το δικαίωμα του πολίτη να ᾽χουν όλοι· είναι ντροπή,
κείνοι που έκαμαν μια μόνο ναυμαχία, να χαίρονται
το προνόμιο που είχαν πάρει οι φίλοι από τις Πλαταιές,
να ᾽ναι αντίς για δούλοι αφέντες — και δε λέω πως είν᾽ αυτό
λάθος· όχι· ήταν το μόνο λογικό που κάματε —
και να μη λυγάτε λίγο για ένα λάθος συγγενών,
που κοινούς μ᾽ εσάς αγώνες έκαμαν πολλούς, κι αυτοί
κι οι γονιοί τους, και που τώρα τη συγγνώμη σας ζητούν.
700Φρόνιμοι είστε, μαλακώστε το θυμό σας, πρόθυμα
συγγενείς ας κάμουμε όλους που αγωνίζονται μ᾽ εμάς,
ας τους κάμουμε πολίτες με ίσα δικαιώματα.
Αν στην ξιπασιά ριχτούμε και στην ακαταδεξιά,
τη στιγμή που τ᾽ άγριο κύμα την πατρίδα μας χτυπά,
θά ᾽ρθει μέρα που θα πούνε πως δεν είχαμε μυαλό.