ΙΑ. Σε επαινώ, γυναίκα, γι᾽ αυτά και δεν σε ψέγω για εκείνα.
Είναι λογικό να οργίζονται οι γυναίκες,
910όταν οι άντρες ετοιμάζουν ερήμην τους άλλους γάμους.
Η καρδιά σου όμως τώρα έγειρε στο καλύτερο,
χρειάστηκες χρόνο, αλλά κατάλαβες το σωστό.
Το φέρσιμό σου είναι φέρσιμο γυναίκας συνετής.
Για σας πάλι, παιδιά μου, ο πατέρας σας, όχι δίχως σκέψη,
915πέτυχε να έχετε με τη βοήθεια των θεών,
μεγάλες ελπίδες να ευημερήσετε.
Εσείς και οι αδελφοί σας θα γίνετε, πιστεύω, μια μέρα
οι πρώτοι εδώ στη γη της Κορίνθου.
Μόνο μεγαλώστε με το καλό.
Για τ᾽ άλλα θα φροντίσει ο πατέρας σας
και όποιος από τους θεούς είναι για σας ευμενής.
920Εύχομαι να σας δω να φτάνετε στην αλκή της νιότης
και να συντρίβετε τους εχθρούς μου.
(Η Μήδεια γυρίζει από την άλλη πλευρά και κλαίει.)
Εε, γιατί έστρεψες από την άλλη το λευκό σου πρόσωπο
και ωχρά δάκρυα βρέχουν τα βλέφαρά σου;
Γιατί δεν χάρηκες ακούγοντας τα λόγια που είπα;
925ΜΗ. Δεν είναι τίποτα. Σκεφτόμουν τούτα τα παιδιά.
ΙΑ. Μην ανησυχείς. Θα φροντίσω εγώ γι᾽ αυτά.
ΜΗ. Θα σ᾽ ακούσω. Δεν αμφισβητώ αυτό που είπες,
όμως γυναίκα θα πει τρυφερότητα και δάκρυ.
ΙΑ. Και γιατί σπαράζεις έτσι γι᾽ αυτά τα παιδιά;
930ΜΗ. Τα έχω γεννήσει, και όταν ευχήθηκες να ζήσουν,
ένιωσα μέσα μου μια λύπη. Θα γίνει άραγε; αναρωτήθηκα.
Όμως ήρθες για να μιλήσεις μαζί μου·
κάποια τα είπαμε ήδη, άλλα θα τα θυμίσω εγώ.
Αφού αποφάσισαν οι άρχοντες να με διώξουν από εδώ
935(αυτό είναι και για μένα το άριστο —το αντιλαμβάνομαι απολύτως—,
να μην γίνομαι εμπόδιο ούτε για σένα
ούτε για τους άρχοντες της χώρας,
μια και με θεωρούν εχθρό του σπιτιού),
εγώ θα φύγω από τη χώρα και θα πάρω τον δρόμο της εξορίας,
940εσύ παρακάλεσε ωστόσο τον Κρέοντα να μην εξοριστούν τα παιδιά,
για να μεγαλώσουν με το καλό στα χέρια σου.
ΙΑ. Δεν ξέρω αν θα τον πείσω, όμως οφείλω να προσπαθήσω.
ΜΗ. Ζήτα πάντως από τη γυναίκα σου
να παρακαλέσει τον πατέρα της να μην εξοριστούν τα παιδιά.
ΙΑ. Θα το πράξω. Και θα την πείσω, πιστεύω,
945αν είναι και αυτή μια γυναίκα όπως όλες.