17. Ο ΜΕΜΨΙΜΟΙΡΟΣ

[17.1] [Η μεμψιμοιρία είναι ο ανάρμοστος ψόγος για αυτά που σου έχουν δοθεί,] [17.2] ενώ ο μεμψίμοιρος το είδος του ανθρώπου, ο οποίος λέει σ᾽ εκείνον που του φέρνει μερίδα φαγητού σταλμένη από κάποιο φίλο: «Μου στέρησε την ευκαιρία να δοκιμάσω τη σούπα και το κρασί με το να μη με καλέσει στο δείπνο». [17.3] Όταν η ερωμένη του τον φιλά με πάθος, της λέει: «Αναρωτιέμαι αν πράγματι με αγαπάς με την καρδιά σου». [17.4] Αγανακτεί με το Δία, όχι γιατί βρέχει, αλλά γιατί έβρεξε με καθυστέρηση.
[17.5] Αν βρει στο δρόμο κανένα πορτοφόλι, λέει: «Ποτέ μου όμως δε βρήκα θησαυρό». [17.6] Αν αγοράσει σε φθηνή τιμή κάποιο δούλο, έχοντας παζαρέψει πολύ με τον πωλητή, λέει: «Αναρωτιέμαι αν είναι γερό το εμπόρευμα, τόσο φθηνά που το αγόρασα». [17.7] Σ᾽ εκείνον που του φέρνει την καλή είδηση «Απέκτησες γιο!» απαντά: «Αν προσθέσεις ότι χάθηκε και η μισή περιουσία, θα πεις την αλήθεια».
[17.8] Αν κερδίσει μια δίκη, και μάλιστα έχοντας λάβει το σύνολο των ψήφων, κατηγορεί αυτόν που του έγραψε το λόγο ότι παρέλειψε πολλά από τα δίκαιά του. Αν οι φίλοι του μαζέψουν (για χάρη του) ένα ποσό από κοινού και κάποιος του πει «Να είσαι χαρούμενος!», αυτός απαντά: «Μα πώς; Όταν πρέπει και τα χρήματα να επιστρέψω στον καθένα χωριστά και να οφείλω επιπλέον χάρη, γιατί τάχα ευεργετήθηκα».