ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΣΙΜΟ

ΧΟΡ. Μες στους παμπάλαιους μύθους λένε
πως πήρε κάποτες ο Πάνας,
700των κάμπων ο προστάτης, χρυσομάλλικο
αρνί απ᾽ της μάνας το μαστάρι
κι αχό γλυκόθροο πνέοντας
σε καλαμένια καλοδούλευτη φλογέρα,
το ξέσυρε απ᾽ τ᾽ αργίτικα βουνά.
Κι ανέβηκε διαλαλητής σε πέτρινο
βάθρο και κράζει: «Ελάτε, Μυκηναίοι,
τρέξτε στην αγορά να δείτε
σημάδια θαυμαστά που προφητεύουν
710ευτυχισμένους βασιλιάδες.» Κι όλοι
των Ατρειδών δοξολογούσανε το σπίτι.

Άνοιγαν χρυσοστόλιστοι οι ναοί
κι απ᾽ άκρη σ᾽ άκρη φεγγοβόλαε το Άργος
απ᾽ τις φωτιές που καίγαν στους βωμούς.
Γλυκόλαλους αχούς σκορπούσε γύρω
αυλός από λωτόξυλο που πρόθυμα
τη Μούσα υπηρετάει κι από παντού
γλυκά παινεύανε τραγούδια το χρυσόμαλλο
τ᾽ αρνί, και λέγανε πως ήταν του Θυέστη.
720Γιατί με κρύφιον έρωτα πλανεύοντας
την έμορφη του Ατρέα γυναίκα και μαζί της
πλαγιάζοντας, επήρε στο παλάτι
το θαυμαστό τ᾽ αρνί, κι ύστερα πάει
στην αγορά και βροντερά φωνάζει σ᾽ όλους
πως μες στο σπίτι του έχει φυλαγμένο
το χρυσομάλλικο κριάρι.

Και τότες ο Δίας
τους δρόμους των άστρων ξεστράτισε
τους λαμπρούς, και το φέγγος του ήλιου,
730και της αυγής της λευκόθωρης·
με φλόγα θεόσταλτη
καίει τις χώρες της Δύσης.
Οι νεφέλες που φέρνουν βροχή,
στον βοριά ταξιδεύουν
και του Άμμωνα οι κατάξεροι τόποι
μαραίνονται δίχως δροσιά,
τις καλές του βροχές όταν πήρεν ο Δίας.

Λένε, μα εγώ καθόλου δεν πιστεύω,
πως το χρυσό του πρόσωπον ο ήλιος
740ο φλογερός απόστρεψεν, αλλάζοντας
τον δρόμο του, για νά ᾽ρθει η δυστυχία
στο γένος των ανθρώπων και να βρει
την τιμωρία ένας θνητός. Οι μύθοι τούτοι
οι φοβεροί, για το καλό είναι των ανθρώπων.
Τους κάνουν να λατρεύουν τους θεούς.
Αυτούς ξεχνώντας εθανάτωσες
τον άντρα σου, εσύ των δοξασμένων
δυο αδερφιών η αδερφή.