[8.11] Μου φάνηκε λοιπόν πως την πιο όμορφη και τακτική τοποθέτηση αντικειμένων την είδα, Σωκράτη, όταν ανέβηκα για επίσκεψη στο μεγάλο Φοινικικό πλοίο. Διότι είδα ένα πλήθος αντικείμενα που ήταν τοποθετημένα χωριστά μέσα σε έναν πολύ μικρό χώρο σαν αγγείο. [8.12] Πράγματι, ένα πλοίο συνήθως με πολλά ξύλινα αντικείμενα και σκοινιά αγκυροβολεί και ανοίγει πανιά, ενώ διασχίζει τη θάλασσα με πολλά ξάρτια και πανιά που είναι γνωστά ως “κρεμαστά”· είναι ακόμη εξοπλισμένο με πολλά μηχανήματα για να αμύνεται ενάντια στα εχθρικά πλοία και μεταφέρει πολλά όπλα για το πλήρωμα· περιέχει επίσης για τα κοινά γεύματα όλα τα μαγειρικά σκεύη που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στο σπίτι τους· είναι ακόμη φορτωμένο με όλα τα εμπορεύματα που ο ιδιοκτήτης του πλοίου μεταφέρει για να κερδίσει χρήματα. [8.13] Και όλα όσα σου αναφέρω, είπε, ήταν τοποθετημένα σε ένα μέρος όχι πολύ μεγαλύτερο από ένα θάλαμο μετρίου μεγέθους με χωρητικότητα δέκα κλινών. Επιπλέον, αντιλήφθηκα πως έτσι όπως ήταν το καθένα τοποθετημένο δεν εμπόδιζε τίποτε άλλο, ούτε χρειαζόταν να ψάξει κανείς να το βρει, ούτε ήταν ατακτοποίητο ή ήταν δύσκολο να λυθεί, έτσι ώστε να καθυστερεί κανείς όταν έχει άμεση ανάγκη να το χρησιμοποιήσει.
[8.14] Έπειτα ανακάλυψα πως ο βοηθός του κυβερνήτη, αυτός στον οποίο δίνουμε την επωνυμία “αξιωματικός της πλώρης”, γνώριζε τόσο καλά τη θέση του κάθε αντικειμένου, ώστε ήταν σε θέση, ακόμα κι αν απουσίαζε ο ίδιος, να προσδιορίζει τον χώρο όπου ήταν τοποθετημένο το καθένα και τον αριθμό τους — με τον ίδιο τρόπο που κάποιος εγγράμματος είναι σε θέση να πει πόσα γράμματα υπάρχουν στο όνομα “Σωκράτης” και ποιά είναι η σειρά τους. [8.15] Είδα λοιπόν αυτόν τον ίδιο, είπε ο Ισχόμαχος, να επιθεωρεί, όταν είχε ελεύθερο χρόνο, όλα όσα ήταν πιθανό να χρειάζονταν στο ταξίδι. Επειδή παραξενεύτηκα, είπε, με την επιθεώρησή του, τον ρώτησα τί κάνει.
Και εκείνος απάντησε: “Εξετάζω, φίλε μου, πώς είναι τοποθετημένα τα εξαρτήματα στο πλοίο, αν συμβεί κάτι απρόοπτο ή αν κάτι έφυγε από τη θέση του ή είναι τοποθετημένο σε κακή θέση μαζί με άλλο εξοπλισμό. [8.16] Γιατί δεν υπάρχει χρόνος, είπε, όταν ο θεός ξεσηκώνει καταιγίδα στη θάλασσα, ούτε να ψάξει κανείς ό,τι χρειάζεται ούτε να το μετακινήσει, αν είναι τοποθετημένο σε κακή θέση. Επειδή ο θεός απειλεί και τιμωρεί παραδειγματικά τους ανόητους· και αν μόνο αποτύχει να καταστρέψει τους αθώους, θα πρέπει να είναι πολύ ευχάριστο· αν ακόμη χαρίζει τη σωτηρία σ᾽ αυτούς που εκτελούν πολύ καλά τη δουλειά τους, θα πρέπει, είπε, να χρωστά κανείς στους θεούς μεγάλη ευγνωμοσύνη”.