ΤΕΤΑΡΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

(Εισέρχεται ο Ιάσων.)

ΙΑ. Μου ζήτησες να έρθω και ήρθα.
Γιατί όσο κι αν εσύ με μισείς,
αυτό δεν θα σου το αρνηθώ, θα σ᾽ ακούσω.
Τί καινούργιο θέλεις από μένα, γυναίκα;
ΜΗ. Ιάσονα, ζητώ να με συγχωρήσεις για όσα έχω πει.
870Είναι άλλωστε φυσικό να ανέχεσαι
τα ξεσπάσματα της οργής μου, επειδή εμείς οι δύο
μοιραστήκαμε άλλοτε τόση αγάπη.
Εγώ λοιπόν μίλησα με τον εαυτό μου
και τον κάκισα λέγοντας: «Ανόητη, τί έχω πάθει;
Τρελάθηκα και τα βάζω με αυτούς που σκέφτονται σωστά;
875Γιατί γίνομαι απεχθής στους άρχοντες της χώρας
και στον άντρα μου, που άλλο δεν θέλει παρά το καλό μας
όταν παντρεύεται βλαστό βασιλικό
και σπέρνει αδέλφια για τους γιους μου;
Δεν θα πραΰνω τον θυμό μου —τί έχω πάθει;—,
όταν οι θεοί είναι τόσο γενναιόδωροι;
880Δεν έχω εγώ παιδιά, ή δεν γνωρίζω
πως είμαστε εξόριστοι και πως λιγόστεψαν οι φίλοι;»
Αυτά εσυλλογίστηκα και είδα πως είμαι παράλογη
και πως θυμώνω δίχως λόγο.
Τώρα λοιπόν σε επαινώ και κρίνω ότι έπραξες με σύνεση
885κάνοντας τον άλλο εκείνο γάμο. Εγώ είμαι ανόητη,
εγώ που θα ᾽πρεπε να μοιραστώ τα σχέδιά σου,
να βοηθήσω να ευοδωθούν, να σταθώ πλάι στο κρεβάτι
και να ᾽ναι χαρά μου να φροντίζω τη νεόνυμφη σύζυγό σου.
Ας είναι, εμείς οι γυναίκες είμαστε —δεν θα πω κακό—
890αυτό που είμαστε. Δεν πρέπει εσύ
με τους κακούς εμάς να γίνεσαι όμοιος
ούτε και ν᾽ απαντάς με ανοησίες στην ανοησία.
Ζητώ τη συγγνώμη σου. Δέχομαι ότι κακώς έκρινα τότε,
όμως τώρα έχω σκεφτεί ωριμότερα.
Παιδιά μου, αχ παιδιά μου, ελάτε, αφήστε το σπίτι,
895βγείτε έξω, αγκαλιάστε τον πατέρα σας, μιλήστε του
όπως εγώ, συμφιλιωθείτε μαζί του όπως η μητέρα σας,
ξεχάστε την παλαιά έχθρα με ανθρώπους που αγαπάμε.
(Εξέρχονται από το σπίτι τα παιδιά συνοδευόμενα
από τον Παιδαγωγό.)
Τώρα ειρηνεύσαμε, το μένος εκόπασε.
Σφίξτε του το δεξί του χέρι. Αλίμονο!
900Πώς έρχεται και ξανάρχεται στον νου μου ένας κρυμμένος φόβος!
Θα ζήσετε άραγε τόσο, παιδιά μου,
ώστε ν᾽ απλώσετε ξανά όπως τώρα το αγαπημένο χέρι;
Πώς ρέπω η δύσμοιρη στο δάκρυ, πώς φοβάμαι!
Καθώς τερματίζω τώρα τη διαμάχη με τον πατέρα σας,
905τα δάκρυα πλημμύρισαν τα τρυφερά μου μάτια.
ΧΟ. Και από τα δικά μου μάτια εκύλησε ωχρό δάκρυ.
Μακάρι να μείνει εδώ το κακό και να μην πάει παραπέρα.