[108] Μέχρι να βρει τον νόμο (ο γραμματέας), θέλω, Αθηναίοι, να σας πω ακόμη λίγα λόγια. Σας παρακαλώ όλους, κύριοι δικαστές, στο όνομα του Δία και των άλλων θεών, να ακούσετε όσα ειπωθούν και να σκεφθείτε τί θα έκαμνε καθένας σας, αν τα πάθαινε αυτά και πόσο θα εξοργιζόταν εναντίον του δράστη. Εγώ, μολονότι πικράθηκα για τους εξευτελισμούς που δέχθηκα στη διάρκεια της λειτουργίας μου, πολύ περισσότερο στενοχωρήθηκα και αγανάκτησα για όσα έγιναν στη συνέχεια. [109] Ποιό πράγματι είναι το όριο της κακοήθειας και το αποκορύφωμα της αναισχυντίας, της ωμότητας και της αυθάδειας —θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί—, αν ένας άνθρωπος ο οποίος διέπραξε, μά τον Δία, πολλές και φοβερές αδικίες σε βάρος κάποιου συνανθρώπου του, αντί να προσπαθεί να επανορθώσει το σφάλμα του και να μετανοήσει, κάνει στη συνέχεια ακόμη φοβερότερα αδικήματα και χρησιμοποιεί τον πλούτο του όχι για να βελτιώσει κάπως τη θέση του χωρίς να βλάψει κανέναν, αλλά αντίθετα για να εξορίσει άδικα κάποιον και, αφού τον εξευτελίσει, ο ίδιος να καμαρώνει για την αφθονία των αγαθών του; [110] Όλα αυτά τα δεινά, Αθηναίοι, μου προξένησε ο Μειδίας. Πράγματι με κατηγόρησε ψέματα για φόνο, πράγμα που, όπως αποδείχθηκε από τα γεγονότα, δεν με αφορούσε καθόλου, και με κατήγγειλε για λιποταξία αυτός, ο οποίος τρεις φορές εγκατέλειψε τη θέση του· για τα γεγονότα της Ευβοίας —παραλίγο να λησμονήσω να τα αναφέρω—, για τα οποία υπαίτιος ήταν ο Πλούταρχος, ο φιλοξενούμενος και φίλος του, επιχείρησε να αποδώσει τις ευθύνες σε μένα, πριν γίνει σε όλους φανερό ότι υπεύθυνος γι᾽ αυτά ήταν ο Πλούταρχος. [111] Όταν τέλος κληρώθηκα βουλευτής, με κατηγόρησε στη διάρκεια της νόμιμης δοκιμασίας και με έφερε σε πολύ επικίνδυνη θέση· γιατί, αντί να λάβω ικανοποίηση για όσα υπέφερα, κινδύνευα να τιμωρηθώ για πράξεις στις οποίες δεν είχα καμία ανάμειξη. Και ενώ υποφέρω αυτές τις βιαιότητες και καταδιώκομαι με τον τρόπο που ακριβώς τώρα σας περιγράφω, μολονότι δεν έχω τελείως στερηθεί τους φίλους ούτε είμαι εντελώς άπορος, δεν ξέρω τί πρέπει να κάμω. [112] Γιατί, αν πρέπει επίσης να προσθέσω κάτι και γι᾽ αυτό το θέμα, Αθηναίοι, σε σύγκριση με τους πλουσίους εμείς οι υπόλοιποι δεν έχουμε ούτε ίσα ούτε όμοια δικαιώματα, όχι δεν τα έχουμε! Στους πλουσίους παραχωρούνται οι προθεσμίες που επιθυμούν για να δικασθούν, και τα αδικήματά τους φθάνουν σε σας λησμονημένα και ψυχρά· αντίθετα, αν κάποιος από εμάς τους υπόλοιπους εμπλακεί σε ένα αδίκημα, δικάζεται όταν αυτό είναι ακόμα πρόσφατο. Για τους πλουσίους, και μάρτυρες υπάρχουν πρόθυμοι και συνήγοροι, όλοι έτοιμοι να στραφούν εναντίον μας· αντίθετα, για υπεράσπιση δική μου ορισμένοι, όπως βλέπετε, είναι απρόθυμοι ακόμα και την αλήθεια να καταθέσουν. [113] Θα ήταν, νομίζω, κουραστικό να παραπονείται κάποιος για την κατάσταση αυτή. Συνέχισε, παρακαλώ, την ανάγνωση του νόμου, που είχα αρχίσει. Διάβασε.

ΝΟΜΟΣ
Αν κάποιος Αθηναίος δωροδοκηθεί ή δωροδοκήσει αυτός κάποιον ή επιχειρήσει να εξαγοράσει άλλους με υποσχέσεις για να βλάψει την πόλη ή ιδιωτικά έναν πολίτη, με οποιονδήποτε τρόπο ή τέχνασμα, να στερείται τα πολιτικά του δικαιώματα και αυτός και τα παιδιά του και να δημεύεται η περιουσία του.

[114] Ο άνθρωπος αυτός είναι τόσο ασεβής, ελεεινός και πρόθυμος να πει ή να κάμει οτιδήποτε, χωρίς να διακρίνει αν αυτό είναι αλήθεια ή ψέμα, αν αφορά φίλο ή εχθρό ή κάτι τέτοιο ώστε, ενώ με κατηγόρησε για φόνο και μου απέδωσε μία τόσο βαριά πράξη, με άφησε να ασχοληθώ με τις θυσίες για την έναρξη των εργασιών της Βουλής και να εγκαινιάσω τις τελετές αυτές ως εκπρόσωπός σας και ως εκπρόσωπος όλης της πόλεως· [115] με άφησε να ηγηθώ ως αρχιθέωρος στην επίσημη αποστολή της πόλεως στον ναό του Δία στη Νεμέα και αδιαφόρησε όταν από όλους γενικά τους Αθηναίους διάλεξαν εμένα μαζί με δύο άλλους για να αρχίσω τις θυσίες στις Ευμενίδες. Άραγε θα ανεχόταν να μου παραχωρούνται τα αξιώματα αυτά, αν είχε στη διάθεσή του έστω και την παραμικρή απόδειξη για τις κατηγορίες που επινοούσε εναντίον μου; Δεν το νομίζω. Αποδεικνύεται επομένως με τρόπο αναμφισβήτητο ότι με τις ραδιουργίες του αυτές επεδίωκε με αυθαιρεσία να με εξορίσει από την πατρίδα μου.